Het waren zulke lieve aaibare varkens, maar zelfs de krulstaart ligt nu in de diepvries

De saucijzen zitten per twee in een vacuümzak. De snippers vlees, die zijn overgebleven van het varken, zijn als een deeg in de varkensdarm gestopt. Ze kleuren mooi bruin in de hete boter. En de eerste hap? Die eet ik met smaak op een boterham met een beetje zuurkool.

‘Ga je deze varkens slachten?’ Het is de meest gestelde vraag het afgelopen jaar. Mijn vier varkens lopen in een semi-openbaar toegankelijke tuin en zijn met hun rode haren en vlekken heel aaibaar. ‘Ja’, antwoord ik altijd. Ik neem het besluit dat ze naar de slager gaan. Ik eet geregeld vlees en dan zou ik op z’n minst ook die stap moeten kunnen zetten.