Zelf voelt ze dat niet zo. ,,Als het mijn tijd is, dan is het mijn tijd. Daar ga ik me geen zorgen over maken.”

Tijdens de Mexicaanse griep was Lian ook niet bang, ze bracht destijds zelfs meerdere mensen naar de dokter. ,,En ik kan nog steeds arriba! zeggen”, verklaart ze met een lach.

Lian gaat er dus gewoon op uit, vandaag naar Herveld. Boodschappen doen bij de Coop en kibbeling halen bij de viskraam die ze elke week bezoekt. De gebakken lekkernij eet ze thuis met haar man Wim. 

Het leven gaat gewoon door. Lian wast haar handen wat vaker dan anders en heeft desinfecterende gel in haar tas. ,,Verder doe ik net als anders. Helaas denk ik wel dat deze situatie lang gaat duren. Te lang.”