Afgelopen zomer hing de Mexicaan geregeld rond in de Kerkstraat, tegenover mijn voordeur

Column Remco KockDe Mexicaan, zo noemde ik hem. Arnhem-Zuid, zomer 1998. Ik was twaalf, het WK voetbal was bezig. Ik benutte de grote vakantie door zoveel mogelijk uren te maken tegen het schuurmuurtje.

Remco Kock 06-01-20, 11:10

Eindeloos speelde ik de bal met rechts en links tegen de bakstenen wand. Ik was stijf rechts, ik moest tweebenig worden. Er was tegen me gezegd: een man heeft drie benen en hij moet ze alle drie gebruiken.

Pas later leerde ik wat een derde been was, toen andere jongens scoren met dat derde been plots belangrijker vonden dan scoren met rechts of links. Voor sommige jongens werd het derde been het eerste been, het been dat telde, maar dat is een ander verhaal.

Regelmatig fietst de Mexicaan in hoog tempo door de Kerkstraat. Stopt voor die mysterieuze rode deur, stapt af, belt aan

Alleen zo – door duizenden balcontacten, links-rechts-links-rechts – kon ik mijn droom realiseren: schitteren op een met WK-magie geladen veld, omringd door duizenden uitzinnige Oranje-fans, miljoenen Nederlanders thuis aan de buis gekluisterd.