Deze oud en nieuw was als een heerlijk speciaalbiertje dat morsdood sloeg in een vet glas

Toch had oud en nieuw altijd iets afstotends hysterisch, alsof het de allerlaatste avond aller tijden was. De maanden (!) voor oudejaarsavond voelden als een stoelendans: bij en met wie? Had je al (veel te dure) kaarten?

Terwijl al die stress en moeite uiteindelijk voor niks waren. Ik dronk vaak zoveel dat op 1 januari al mijn herinneringen aan de grote gebeurtenis waren weggespoeld, alsof ik een bank had beroofd maar in een dronken bui de buit door de papierversnipperaar had laten vermalen.

De stoelendans was er dit keer niet, mijn vriendin en ik vierden oud en nieuw in besloten kring: met zijn tweetjes. Op de bank. Het voelde als een symbolisch slot van een jaar waarin je in fases nagenoeg niks meer had, alleen nog elkaar en wat te vreten en te drinken, aan huis gekluisterd.