Een sympathieke nuilerd met een heel grote mond maar een heel klein hartje

,,Als kind was ik altijd aan het voetballen, voetballen, voetballen. Ik groeide op in Hatertse Hei en voetbalde lang bij SCE,  toen nog aan de Grootstalselaan. Uiteindelijk haalde NEC me weg. Ik trainde nog onder Leen Looijen.

,,Ja, ik kon best aardig voetballen. Ik was tweebenig. Maar mijn lichaam zat me een beetje in de weg om echt een grote te worden. Te dik. Ik kon nog wel hard rennen, hoor. Daar waren tegenstanders vaak wel verbaasd over. Maar ik kwam nooit verder dan de A2, tegen de A1 aan. Nooit in de selectie gezeten. Mijn broertje wel.

Niet de verstandigste, wel de beste zanger
,,We waren thuis met vijf kinderen. Ik heb twee broers en twee zussen. Ik ben de oudste, maar niet de verstandigste. Mijn vader kwam uit de onderstad, de Smidstraat. Hij werkte eerst als chauffeur bij Te Winkel & Oomes, later bij Humber, een oliehandel. Daar werd hij uiteindelijk bedrijfsleider. Mijn moeder was toen ze 3 jaar was na het bombardement vanuit Rotterdam naar Nijmegen gekomen.

,,Er was altijd veel muziek in huis. Dan stond ik voor de spiegel liedjes van de Zangeres zonder Naam te zingen. Mexico! En we deden het Songfestival na. Dan kwamen we één voor één van de trap af en zongen een lied. En daarna gaven we elkaar punten. Ik kon wel het beste zingen.

,,Ik heb inmiddels al heel wat liedjes geschreven. Ik werkte samen met Schele Daan bijvoorbeeld in het nummer ‘Met Daan naar de Reeperbahn’. Dat was in het jaar dat NEC voor de Europa Cup tegen de HSV in Hamburg moest spelen.