Janita Engels’ eerste tatoeage was een afbeelding van een rat uit de Chinese astrologie. ,,Ik had nooit verwacht dat ik nu zoveel tattoos zou hebben.” © Rens Plaschek

Janita wilde eigenlijk niet zoveel tattoos, tót ze Ben Saunders ontmoette

Mijn Tattoo en IkIn de serie Mijn Tattoo en ik vertellen Arnhemmers over hun tatoeages en de betekenis daarvan. Deze keer Janita Engels (36). ,,Tijdens het zetten van mijn eerste tattoo moest ik lachen.”

Remco Kock 24-11-20, 20:30 Laatste update: 11:49

,,Op mijn vijftiende wilde ik een tattoo. Mijn ouders stemden toe. Ze dachten: Janita krabbelt toch terug. Mijn vader ging mee. Hij dacht dat ik zou gaan huilen. Maar ik huilde niet. Ik lachte terwijl de tatoeëerder een rat uit de Chinese astrologie op mijn enkel zette. De enkel is heel gevoelig. De verbaasde tatoeëerder zei: ‘Ik heb zoveel stoere kerels zien huilen, maar jij moet lachen!’. Ik lachte van de zenuwen, ik wilde niet huilen.

Ben tatoeëert mij. Hij heeft zachte handjes, het doet bij hem bijna geen pijn.
Janita Engels

Ik had nooit verwacht dat ik nu zoveel tattoos zou hebben. Ik was altijd voorzichtig, met het oog op de toekomst, op werk bijvoorbeeld. Die voorzichtigheid verdween toen ik mijn vriend, Ben Saunders, ontmoette. Ik zag Ben op tv en zei thuis: ‘Die is iets voor mij’.

Mijn moeder zei dat meer meisjes dat vonden. Toch wist ik: als ik Ben ooit ontmoet, vliegen de vonken ervan af. Toen mijn nichtje Ben tegenkwam op een festival liet ze hem mijn foto zien en zei dat ik goed kon koken. Ze gaf mijn nummer. Ben belde en inderdaad: tijdens ons eerste afspraakje sloeg de vonk over.

Een reden dat ik niet zoveel tattoos wilde, is dat ik niet graag opval. Dat argument is weg. Sinds ik met Ben ben, kijken mensen toch onze kant op. Ben tatoeëert mij. Hij heeft zachte handjes, het doet bij hem bijna geen pijn. Op mijn benen staan portretten van mijn dochter Nikia en mijn zoontje Benji. Als ik heb gedoucht, wijst Benji naar mijn been en roept: ‘Dat ben ik!’.

De vuurtoren en het stuurwiel op mijn arm symboliseren mijn oma. Als schippers vroeger de vuurtoren zagen, wisten ze: bijna thuis. Oma voelt als thuis. Het stuurwiel staat voor de adviezen waarmee ze me de goede kant op stuurt.

Ik heb ook een woonwagentattoo. Ik ben opgegroeid op een kamp. Het kamp is een familie georiënteerde gemeenschap. Gastvrij. De deur staat altijd open. Kookte mijn moeder iets dat ik niet lekker vond, at ik bij mijn tante. Nu woon ik in een huis, maar heb geen idee hoe mijn buren heten. Jammer.

Vroeger werden tattoos met opgetrokken wenkbrauwen bekeken. Tegenwoordig word je bewonderd. Ik help Ben in zijn tattooshop en merk het aan onze klanten. Van bouwvakker tot advocaat. Tattoos zijn maatschappelijk geaccepteerd.”