Dapper bloemetje trotseert de koude wind

Het fietspad tussen de Grift en de Veensteeg in Wageningen, langs het weerstation, is omgedoopt tot het Koekoeksbloempad. In de nazomer al zeer toepasselijk, toen het natte natuurterrein, en met name langs het Koekoeksbloempad, roze zag van de bloeiende koekoeksbloemen.

Uniek is het niet, een bloeiende echte koekoeksbloem in een nat natuurontwikkelingsgebied, maar wel dat hij nu, in januari, nog altijd bloeit. Geen heel veld meer, maar toch zag ik afgelopen weekend nog zo’n vijftien bloeiende koekoeksbloemen. Het is goed zoeken, kleine bloemetjes in het dorre gras, maar ze zijn er. Midden in de winter. Dapper houden ze nog altijd stand in de koude wind.

Ook al is de echte koekoeksbloem niet zo zeldzaam in ons land, we hebben het wel aan de recente natuurontwikkeling in de Binnenveldse Hooilanden te danken dat we dit bloemetje kunnen bewonderen. Door de intensieve landbouw is de soort flink in aantal achteruit gegaan en verdrongen tot slootkanten en natuurgebieden. In natte, venige gebieden als de Binnenveldse Hooilanden kan deze soort dan wel weer veel voorkomen.

In de zomer is de echte koekoeksbloem een heel goede nectarplant voor allerlei insecten. Vlinders, hommels en bijen komen heel graag langs voor een hapje. Een grote vreugd voor mij als insectenliefhebber. Als ik een groepje koekoeksbloemen tegenkom ga ik altijd even kijken of er een mooie vlinder op zit.

Normaal bloeit deze vrolijke bloem niet in de winter. Toch kun je hem vaker in de winter vinden. Als de winter maar zacht genoeg is, kan er in een heel veld vol koekoeksbloemen altijd een exemplaar vergeten af te sterven. Dan kun je dus tot in januari een mooi roze bloemetje in het veld vinden. Waarom het er hier nog zo veel zijn? Ik heb geen idee. Misschien toch de naam van het fietspad?