We rijden langs het Grebbelinie bezoekerscentrum met de enorme houten soldaten, passeren de Emminkhuizerberg en gaan aan het eind van de weg linksaf richting Overberg. Ik ben blij dat ik op een e-bike rijd, als we de lange helling van de Amerongse Berg opgaan. De top is met 69,2 meter het hoogste punt van de provincie Utrecht.

We fietsen door kasteeldorp Amerongen en lopen over het mooie wandelpad Onderlangs, vanwaar je uitkijkt over de uiterwaarden. Een Gallowaystier met een hoog testosteronlevel laat goed van zich horen. Vanaf het uitkijkplatform genieten we van het mooie uitzicht over de brede nevengeul en de vele watervogels. 

Vandaag zien we enkele aalscholvers die hun vleugels wijd open houden om ze te laten drogen en verschillende soorten eenden. Zonder verrekijker zijn de eenden lastig op naam te brengen, maar een maand eerder zag ik hier bergeenden, krakeenden en wintertalingen. Iets verderop, bij het pannenkoekhuis, zien we een mooie paardenkastanje waarvan de kleverige knoppen aan het uitlopen zijn.

 Als biologiedocente zette ik in het voorjaar dikwijls gesnoeide kastanjetakken in het lokaal, zodat mijn leerlingen de hoefijzervormige bladlittekens met de puntjes van de vaatbundels konden zien en het proces van het uitlopen van de eindknoppen konden volgen. Zo heeft ieder zijn herinneringen. 

Bij Elst fietsen we de Bosweg op en door een van de oudste bossen van de Utrechtse Heuvelrug rijden we met weinig inspanning terug richting Veenendaal. Ook hier is het Stille Zaterdag: we hebben het fietspad door het bos bijna voor ons alleen.