Het doel ligt op de horizon zo gezien

In deze vakantie-editie van Zo Gezien ontvingen we de foto van Jan Delsink en Karla Helder. Wie van de twee de camera bediende, kregen we niet te lezen maar in het begeleidende schrijven kwam wel acht keer het woordje We of Ons terug.

Het is dus een foto van een gezamenlijke beleving en de foto is bedoeld om de gezamenlijke herinneringen warm te houden. Het is best bijzonder om iets te zien wat al talloze duizenden keren zo is gezien en gefotografeerd en dan toch te besluiten er een eigen foto te maken. Omdat alles net weer een beetje anders is dan op de andere foto's, en vooral omdat dit een zelfgemaakte foto is.

Wat maakt het toch dat sommige situaties er bijna dwingend om vragen om gefotografeerd te worden? Dat zou natuurlijk de herkenning kunnen zijn, die oproept om dat ook te willen. Of is er iets van een soort van universele schoonheid waar hier alles bij elkaar komt? Is het misschien vooral dat wij hier thuis in Nederland verlangen naar het uitzicht op de bergen die we hier niet hebben? Hoe het ook zij, er is natuurlijk wel veel uniek aan deze foto.

De lucht en het licht zijn altijd anders. Je kunt je voorstellen dat diezelfde weg met diezelfde berg met een zakkende zon of staalblauwe lucht weer een ander gevoel oproept.

Deze berg in Monument Valley in de Verenigde Staten is er een van vele in dat gebied, maar deze staat nou net mooi op de horizon. Die weg, netjes op een derde van de zijkant van de foto, loopt helemaal tot de einder. Daar is de weg nog maar een streepje breed. En toch is die berg reusachtig groot. Dat geeft een idee van hoe groot hij werkelijk is. Een monumentale berg kan je hem dus noemen.

Is die weg de drager van het ultieme vakantiegevoel? De weg gaat rechtuit, zo ver je kunt kijken en daarachter is het nog steeds mooi. Dat is natuurlijk wel een fijne boodschap in een grote afdruk boven de bank.