Soms doet alles mee

In Milsbeek, boven op de Sint-Jansberg, groeit of groeide een 100 jaar oude klimop tegen een boom omhoog. Een *&#%!?-onverlaat heeft daar zijn hakbijl ingezet. Wie doet zo iets? Wie loopt er met zijn hakbijl door een bos en wie vindt het nou nodig om een oude plant te vernachelen? 

Jammer dat de fotograaf daar niet bij was en jammer ook dat in het bos niet overal bewakingscamera's hangen. Boswachter Ellen Luijks van Natuurmonumenten Rijk van Nijmegen snapt er helemaal niets van. 

Ze wil graag in de krant haar verdriet, verbazing, ongeloof delen met de lezers en in het bos met de bosbezoekers. Of de snoodaard zich gaat melden, is maar zeer de vraag.

Maar het kan geen kwaad om even stil te staan bij de betekenis van het groen. Je ziet in haar hele houding dat zij er zich geen houding bij weet. Hoe druk je uit dat je niet meer weet wat je hier van moet denken? Gelukkig hoeft ze hiervoor niet te poseren, want alles wat zij uitstraalt, is echt. 

Zelfs het weer helpt mee om de stemming uit te drukken: het is grijs, het is stil, het is woordeloos. Was het niet zo een naar en raar verhaal, dan zouden we nog kunnen genieten van het stemmig herfstbeeld van het bos op de foto. Neemt de lezer ook zijn fototoestel mee het bos in?

De fotograaf is opgeroepen om de schanddaad in beeld te brengen. Onderweg heeft de boswachter verteld dat het onwaarschijnlijk is dat iemand het hakken gezien heeft, want de boom staat een flink stuk wandelen het bos in. Dat heeft de fotograaf dus ook moeten doen voor deze foto. Goed voor je conditie, zo lekker lopen in de buitenlucht, zal hij gedacht hebben.

Het is niet voor niets dat jonge studenten in de fotografie te horen krijgen dat na de camera-uitrusting een goed stel schoenen het belangrijkste uitrustingsstuk van de fotograaf is.