Een tripje naar Xinjiang boek je niet bij D-reizen. De Chinese deelregio is voor massatoerisme ongeschikt. Hooggebergten, steppegebied, een onherbergzame woestijn en zoutmoerassen. Wellicht iets voor op de bucketlist van een avontuurlijk reiziger.

Papier gaat boven het beeldscherm. Zo denk ik erover. Het digitale leven is mij te vluchtig. Je klikt op wat pixels die het woord send vormen en de foto of tekst verdampt voor je ogen, met de snelheid van het licht. Ondertussen vullen harde schijven en datacentra zich op met een ondoordringbaar woud aan bestanden even ontoegankelijk als de binnenlanden van Papoea-Nieuw-Guinea. Zo bezien is papier zo slecht nog niet. De fijnste eigenschap van papier: het stapelt zich op. Je ziet de berg groeien. Het tastbare bewijs van al het werk dat je verzet.

Dat neonazi Constant Kusters zich ontpopte als grote roerganger, gaf het protest rond de Paasbergflat destijds een nogal dubieus tintje. Een detail dat te weinig aandacht heeft gehad. Het toont aan hoe snel een geboren volksmenner als Kusters een wijk weet op te hitsen.

Liever was ik er niet over begonnen. Maar ik kom er niet onderuit. Het is de woningnood. Die is veel te hoog. Wat mij over de streep trok: de gemeente wil huizen bouwen in Kronenburg. Dat schiet niet op. In die wijk is geen plek.

In het BNN/VARA-programma Opstandelingen kreeg de Arnhemse gemeenteraad er flink van langs. BN’er Sophie Hilbrand was ingevlogen om het netelige dossier van de woonbootbewoners in de Nieuwe Haven onder de loep te nemen. Zij wachten al tien jaar op een vaste ligplaats.

Ondermijnen is een taak van de genie. Ik doel hier op het strijdmachtonderdeel. De genie ontmantelt mijnenvelden, bouwt pontonbruggen en blaast van alles en nog wat op (bunkers, spoorlijnen, bruggen).

Zie het maar als kiezelsteentje dat in je schoen belandt. Je haalt het steentje eruit en je hebt er geen last meer van. Maar soms ben je eigenwijs. Je hebt geen zin om je schoen uit te trekken. Je denkt: dat steentje schuift wel aan de kant als ik een beetje met mijn voet wiebel.

Een terrassencolumn. Het kan weer. Niet over het tuinterras of het dakterras, noch over het terras in zijn agrarische hoedanigheid. En zeker niet over het fluviatiele terras, want dat schijnt ook te bestaan (restant van een vroegere riviervlakte). Nee, een column over de terrassen op het Jansplein, de Korenmarkt, het Eiland. De terrassen die zolang uit onze levens verbannen waren.

Wat wielrenners tegen elkaar zeggen als ze zondagochtend over de Huissensedijk fietsen zal u wellicht niet interesseren. Maar als ik aan de wandel ben kan ik niet om hun luide stemmen heen.

Hoe is het met Hertog? Hertog II bedoel ik. Hoe het met Hertog I afliep is bekend. Hij stierf aan een schimmelinfectie en staat opgezet ergens in GelreDome. Met Hertog II gaat het ongetwijfeld beter. Al zal de pandemie hem zwaar vallen.