Het is alom bekend dat een bekeerling radicaler van leer wordt dan een geboren gelovige.

Maandagavond mocht ik als oud-Nijmegenaar van het Jaar, een kleine bijdrage leveren aan de eerste editie van de Bruls-show. Wat mij betreft een jaarlijks terugkerend nieuwjaarsprogramma.

In het restaurant van O42 zit ik met een voormalig Nijmeegse politicus te proosten op zijn vroegere successen als een vrolijke man naar ons toeloopt. De huiseigenaar en ontwikkelaar die wel eens als huisjesmelker in het nieuws is, herken ik meteen.

Ik ben een broodeter. Het is mij weleens overkomen, dat ik met alleen droog brood mijn honger moest stillen. Maar denkend aan de glooiingen van graanvelden, het geluid van watermolens en de geur van de bakkerijen smaakte het toch heerlijk.

Eenmaal in Nijmegen genesteld, volgde ik de discussies rond het toetreden van Oost-Europese landen tot de EU. Die volkeren moesten hun markten liberaliseren en starten met privatisering van staatsfabrieken en ondernemingen. De nieuwe eigenaren, vaak uit het westen, gooiden de technologie uit het tijdperk van de planeconomie weg.

Toen de organisatie van de Nacht van de Vluchteling besloot de nachtelijke solidariteitsmars ook naar onze regio te brengen, belde die met de boodschap dat ik met mijn team van Nijmegen naar Arnhem kon lopen. Toen ik vroeg waarom het niet andersom kon, wilden ze weten waarom ik dat wilde. Ik: ,,Het loopt lekker naar Nijmegen."

Het werd een schitterende avond. Voor de ondergaande zon hingen drie luchtballonnen. Wat wilde ik graag een van de ballonvaarders zijn om van boven dit gezegende land te bewonderen.

Dit jaar zal de start van het Academisch jaar anders verlopen. Geen feestelijke uitstraling bij het schenkhuis van de studentenvereniging Carolus Magnus en geen lawaai van de zigzag fietsende dronken jongeren op de fietspaden. Je zou denken, corona gooit roet in het eten van eerstejaarsstudenten. Maar heus niet.

De frisse wind maakte sinds lange tijd het fietsen aangenamer. Aan de kleuren van struiken en bomen kon je de hitte van de afgelopen weken zien.

In december 2007 mocht ik spreken bij de expositie Verborgen Afghanistan in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. De niet geplunderde 250 goudstukken en andere spectaculaire kunstwerken uit het vroege Afghanistan, die decennialang het geweld overleefd hadden, werden eenmalig buiten Afghanistan tentoongesteld.