Beste Nelly Kalfs, van harte gefeliciteerd met je uitverkiezing tot burgemeester van Lingewaard. Toen dat dinsdagavond bekend werd, gonsde het onmiddellijk door Huissen: ,,Van wie is zej d’r een?” ,,Van Jan üt de Gochsestraot.”

U moet de groeten hebben van Lingewaard. Deze week kreeg ik een kaartje in de brievenbus uit de containerterminal Kinkelenburg. Kaartje? Nou ja, zeg maar gerust kaart. De prentbriefkaart heeft de oppervlakte van een bescheiden bordspel.

Beste Jaap Hendriksen, wat een mooi initiatief van jou om je sterk te maken voor het behoud van die monumentale bomen in Huissen-Zand.

Pinksteren is bij uitstek een moment om de geest eens aan het werk te zetten. Om eens na te denken over toenemend racisme in de dierenwereld. Neem nou Schotse hooglanders en Gallowayrunderen. Het zijn hardwerkende grazers uit het buitenland, zonder een noemenswaardig onderkomen.

Er is deze zomer bij gebrek aan buitenland amper ruimte voor enige vliegschaamte. In plaats daarvan geniet ik stiekem in mijn tuintje van de geneugten van de opwarming van onze aarde.

Soms zie je zaken, waarbij je het mondkapje het liefst voor de ogen zou trekken. In onze wijk staan van die verkeersborden die in duidelijkheid alleen maar kunnen wedijveren met de volstrekt onnavolgbare gemeentelijke afvalkalender. Geen hond die er wat van snapt.

Het mysterie van de nieuwe burgemeester van Lingewaard is zo mogelijk nog geheimzinniger dan dat van een doorsnee prins carnaval buiten coronatijd.

De deur naar de wereld staat vanaf maandag weer op een kier. Met die voorkennis nam de Haagse politiek een stevig voorschot op de mogelijkheid meer te bewegen. Denk is in de Tweede Kamer versplinterd in drie kleine Denkjes. Nog opmerkelijker is het deserteren van Henk Krol uit de rebellenclub 50Plus.

De jaren dertig herleven. Een economische recessie, tijdens vakantie rondlummelen in eigen land en bordspelletjes aan de keukentafel. Ook de drooglegging ontbreekt niet in het scenario van 2020. Alle kroegen zitten op slot, terrassen blijven leeg en zelfs rivieren liggen er stoffig bij.

De zondag is als donderdag. Of dinsdag. Besef van tijd verdwijnt langzaam. Kinderstemmen op straat zijn al lang niet meer van het weekeinde, of van vakantie. Ik zie elke dag buren die anders al vroeg op weg zijn naar hun werk. De week is al weken niet meer te volgen.