Dat is even lekker wakker worden in prijswinnend Herveld. Heerlijk in afzondering rondspringen, virtueel je buurman (m/v) in de armen vliegen.

Het zijn bijzondere tijden. Nederland raakt ontregeld door een pandemie en ineens vertoont iedereen rare verschijnselen. Zelfs voortdurend handen wassen helpt daar niet tegen.

Sinds enkele weken brengen de merels weer hun aubade aan elke nieuwe dag: een vrolijk gezang in de vroege ochtendschemering. Ze laten zich niet van de wijs brengen door kunstmatige ingrepen in de gang van de natuur, zoals een meteorologische lente of geruzie over wel of geen zomertijd.

Het is raar verdeeld in de wereld. En met name in Elst. Park Lingezegen, een naam waar het water bijna van afdruipt, ligt ondanks de winterlange moesson nagenoeg droog. Maar wie wil gaan golfen in Elst komt terecht in het zompige moeras dat Welderen heet.

Van een aantal vaderlandse politici weet ik dat ze carnavalist in hart en nieren zijn. Maar minister Sander Dekker zie ik niet direct feestelijk vermomd door de straten hossen. Toch was hij deze week als buutreedner op dreef, en nog wel in deze regio. ,,We moeten eens ophouden met het juridiseren van de samenleving!”

Was dat geen feestelijke ‘verrassing’ vrijdag? Dat door de bloemenindustrie opgedrongen boeketje, of die door bol.com opgelegde verplichting tot een cadeautje voor je geliefde? Waar is de spontaniteit gebleven? Valentijnsdag. Dat stiekeme kaartje lijkt me sowieso strijdig met de privacywet.

Voor de doorsnee burger wordt het leven er niet eenvoudiger op. Je raakt bijna overspannen van het meeregeren met de beslissers.

De Romeinen wisten het al: het zuiden van Nederland houdt op bij de Rijn. De limes als carnavalsgrens. De Betuwe ligt aan de kielenkant, daar waar de zotten tijdelijk heersen. Toch wordt dat feest binnendijks niet overal even uitbundig gevierd.

Theo Janssen is wethouder in Lingewaard en als er iemand is die iets weet van afvalproblemen dan is hij het wel. Hij heeft er sinds enkele weken een stinkend probleem bij, nu hij de kinderdagverblijven heeft gepromoveerd tot een verlengstuk van de gemeente.

Van ambtelijke taal krijg ik uitslag. Vlekken in de nek en jeuk op plekken waar ik niet bij kan. Maar het woord waaraan ik de grootste pesthekel heb, is zienswijze.