Meestal komt de wind uit het zuidwesten. Als fietser weet je dat. Ik ben nog nooit een recreatief wielrenner - zelfs geen oud-prof - tegengekomen die een route uitstippelt waarmee hij of zij begint met wind mee. Liever eerst ertegenin harken, in mijn geval richting Elten en op de terugweg worden beloond met een briesje in de rug.

Op de terugweg van de bakker zie ik de boekhandelaar voor zijn winkel staan. Lang niet gezien. Hij is wat dikker in zijn gezicht. Ik maak een afspraak en een paar uur later loop ik tussen de uitgestalde boeken. Met mondkapje op en alleen. Ik schaf maar gelijk drie titels aan.

Dankzij een foto, een adres dat in de buurt komt en een mazzeltje via google maps parkeer ik na een rit van ruim een uur voor de riante villa, ergens tussen Amersfoort en Utrecht. Als ik uitstap en naar het toegangshek loop, zie ik dat ik goed zit: Huize de Bark.

Hoe word je eigenlijk een kabouter die verhalen vertelt? Die vraag kreeg ik eerder deze week van een van mijn beste vrienden via de app. ‘Moeilijk te zeggen', antwoordde ik.

,,Er zijn ook mensen die zich nergens wat van aantrekken, de avondklok negeren en zelfs zeggen dat corona niet bestaat.”

Van de Krokusstraat in ’s-Heerenberg had ik nog nooit gehoord. Tot ik er deze week drie dagen achter elkaar rondliep. De eerste keer moest ik zoeken vanwege een wegopbreking.

Nog lang als ik naar het noorden van het land reed en stopte bij een benzinestation, hield ik er rekening mee dat ik Erik Hulzebosch tegen kon komen. In de rij voor de kassa. Bij de koffieautomaat. Of op het toilet.

De burgemeester is moediger dan ik. Dat blijkt als ik verderop in het begin van de Hamburgerstraat een grote groep mannen, breed uitgewaaierd, langzaam mijn kant op zie wandelen. Zijn het onze jongens of de relschoppers?

Wat er allemaal precies gebeurt in de kamer naast mij durf ik niet te zeggen. Er gaan uren voorbij zonder dat ik iets hoor. Nog geen zucht. Dan ineens, aan het eind van een middag wordt er soms een keel geschraapt of een stoel verschoven. Vaak treedt direct daarna de rust weer in. Toch schijnt het niet zelden voor te komen dat er aanzienlijke bedragen worden verdiend.

Heb je soms dat je in het voorbijgaan op straat een flard van een gesprek opvangt. Het is een van de eerste avonden van dit nieuwe jaar en ik ben onderweg naar de afhaal-Chinees. Meer dan deze halve zin is het niet, die ik de hipster hoor zeggen. Een jonge vrouw loopt zwijgend naast hem.