Columns Jonah Falke
-
PREMIUMcolumn1
Het vaakst werd deze column in de stoptrein van Arnhem naar Terborg geschreven
-
PREMIUMcolumn
Als het archief open gaat, krijgen sommige graven geen bloemen meer
Op een lawaaierige straathoek in Berlijn trof ik ooit iemand die de geschiedenis ging herschrijven. Een metro piepte, een auto claxonneerde, zijn ogen glunderden, hij had goud in handen. -
PREMIUMcolumn
De sjacheraar sprak alsof hij een afgedankt paard wilde kopen
De mens kan naar de maan, maar een paar maanden zonder zonlicht doet velen al mentaal verschrompelen: onze behoeftes lijken op die van een kamerplant. -
PREMIUMcolumn
Op de Twenteroute zag ik enkel omgekeerde vlaggen namens het verleden wapperen
De toekomst is al begonnen én we staan op de drempel van een nieuwe wereld. Het was architect Martin Huiskes die dit heuglijke nieuws over een XL-park in Almelo deelde in Tubantia. -
PREMIUMcolumn
‘Je valt erg mee, had een minder vrolijk en aardig persoon verwacht’, zei de interviewer
In een hotellobby in Arnhem werd ik afgelopen week geïnterviewd. Het tafeltje keek uit op een treinstation dat deed vermoeden dat we in een grote stad waren, maar het was een architectonische illusie.
-
PREMIUMColumn1
In Berlijn krijg je de malaise cadeau
-
PREMIUMColumn
De belangrijkste reden om te lachen is vaak dat het nog niet mis is gegaan
Zoals een danser een verhaal vertelt met zijn lichaam, zo slingerde ik in een auto met een hulpverlener door Amsterdam, alsof ze wilde uitbeelden hoe de zorg in dit land geregeld is: doorjakkeren terwijl je in de achteruitkijkspiegel ziet welke ramp er zojuist voorkomen is. -
PREMIUMColumn
Over hoe ik afscheid probeer te nemen van de gezapigheid van dit dagelijkse leven
Afgelopen week was ik met twee van mijn favoriete hulpverleners – team buitenzorg – bij de NOS. We deelden onze ervaringen met de redactie, hoe je over armoede zou kunnen berichten, wat makkelijk over het hoofd te zien is. -
PREMIUMColumn
Achter een dik rood gordijn wachtten prostituees op klanten en champagne
-
PREMIUM
Het is niet de gek, maar de normaliteit die ons op afstand houdt
-
PREMIUMcolumn
De geruchten over het platteland als krimpregio zijn serieus genomen
De avond valt in Bontebrug. Ik zie een man die zich ongezien waant. In zijn luie stoel zet hij zijn bril af en wrijft hard in zijn ogen, alsof hij de tachtig jaar die hij heeft geleefd probeert weg te vegen. Misschien denkt hij al tot het verleden te behoren. -
PREMIUMcolumn1
Op het platteland heelt de tijd geen wonden
Na weken op een cruiseschip te hebben gevaren, keerde ik terug naar de Achterhoek. Per taxi, twee vliegtuigen, drie treinen, een bus en het laatste stukje lopen. -
PREMIUMcolumn
De zwarte handel is flexibel. Het is een vorm van creativiteit die me erg aanstaat
Amerikanen zijn voorlopers. In New York heeft de crisis al voet aan de grond gekregen. Op straat lijkt het rustiger en bij leegstaande winkels en restaurants voel je de haast die de gedupeerden op de hielen zat. -
PREMIUMcolumn
Deze column moet eigenlijk over de Achterhoek gaan
Het duurt niet lang meer voor dit schip – de Holland-Amerika Lijn – het Vrijheidsbeeld in New York passeert. Uitgeslapen en opgetogen zal ik dit cruiseschip – een paar illusies armer maar veel ervaringen rijker – verlaten en de stad in gaan.
