COLUMNS MAAS EN WAAL
Hier vind je de columns van Bert Luijpen en Willem Claassen die in De Gelderlander Maas en Waal zijn verschenen.
-
PREMIUMColumn Bert Luijpen
Waaghalzerig striemelde ik over de bevroren Waal in de richting Ophemert
Als je bij 30 graden een stukje als dit zit te tikken en je woont vlakbij de rivier, is het niet gek dat je aan de verkoeling van een stromende Waal denkt. En dat de gedachte in je opkomt om dwars door de rivier naar de overkant te lopen. -
PREMIUMColumn gedonderdag
‘Het Leven is vurrukkulluk’: zelden had ’n mens zóveel gelijk
En de rust keerde weder, na dagenlang opgefokte stennis over duizenden mensen die in de ganzenpas in en rond Nijmegen lopen of feesten, na wekenlang Radio Tour de France luisteren en bij tijd en wijle luisteren of kijken naar het Europese kampioenschap voor nationale dameselftallen voetbal. -
PREMIUMcolumn bert luijpen
Er gaan meer dan een fles vol klontjes in een fles cola
Natuurlijk. Ook na al die tientallen jaren blíjf ik denken dat ik het meestal beter weet dan de vrouw met wie ik al die tijd mijn leven deel. En natuurlijk is dat niet zo. Ja, heel af en toe wel, maar verwaarloosbaar weinig in vergelijking met andersom. -
PREMIUM1
‘Ik ben een boerenzoon en slaap al weken onrustig’
Het is 1994. Op zijn boerderij spreekt Sicco Mansholt (86). ,,We moeten het platteland bewaren als een waardevol deel van de maatschappij. Hoe? Door de kleine boeren te beschermen”, zo lees ik in De Graanrepubliek. De kleine boer zou een aanvullende uitkering moeten krijgen, voor grote boeren is geen plaats meer. -
PREMIUM
Toen ik vroeg of ze verliefd op hem was, zei ze: ‘Nee’
Mijn oudste tekende in de klas de fiets van een vriendin na. Een jongen kwam bij haar tafel staan om het resultaat te bekijken, bracht een hand naar zijn hoofd en zei dat hij bijna flauwviel, zo mooi vond hij het.
-
PREMIUMColumn Willem Claassen
Het is 2012, Koninginnenacht, en ik ontmoet mijn latere lief
Ik bel aan, hoor een zoemer, loop een trap op en betreed een appartement. In de woonkamer staat een ontzettend lange bank en daarop zitten vijf personen die ik niet ken. -
PREMIUMColumn Gedonderdag1
‘La Grande Bouffe, die roemruchte schransfilm: peanuts!’
Een paar bruine ogen kijken me vragend vanachter wat krullen aan. Maar er komt verder geen woord over haar lippen. Alleen die blik uit een paar grote, stralende bruine kijkers. Vol besef van afhankelijkheid. Fauve, heet ze. Fauve de Bretagne. -
Fotoserie
In Maas en Waal hebben ze echt werk gemaakt van hun carnavalskostuums
-
PREMIUMColumn Willem Claassen1
Een vrouw die zich ‘ordinair’ kleedt, vraagt nergens om
Een jaar geleden fietste ik op de Graafseweg over een zin die met stoepkrijt op het asfalt was geschreven. ‘Hier is een vrouw aangerand.’ Woorden waar je niet van weg kunt kijken.
-
PREMIUMColumn Gedonderdag
‘Als dat vertrouwen nu maar niet weg is’
Er zat gitzwarte aanslag op een kies van Joly, ons beagletje. Het hondje dat eind 2012 in een Tsjechisch lab als proefdier geboren werd, maar overtollig bleek. Een handelaar stelde haar op transport naar de Vogeltjesmarkt in Antwerpen. -
PREMIUM
‘Ik ben helemaal om: ik wil een baan in Dreumel voor fluitketelschuiven’
Een week geleden nog maar, opperde ik dat dan bij de Zomerspelen ook net zo goed sjoelen op de agenda gezet kan worden. Nu ben ik helemaal om. Ik ga bij de gemeente aankaarten dat er in Dreumel ook een speciale baan aangelegd wordt voor fluitketelschuiven. Gewéldig! -
PREMIUMColumn Gedonderdag
Bericht vanaf de ‘Goudkust’: blijf maar, er is niks aan hier
Je moet er toch niet aan denken! Best leuk hoor, dat de huizenprijzen hier in het uiterste westen van Maas en Waal het hardst stijgen. Tenminste: leuk als je er een in de aanbieding hebt. Als je er een wil kopen, ligt dat anders. -
PREMIUMgedonderdag
‘Wees niet te lax met de fax’
Jeugdsentiment. We keken onze ogen uit, toen ze in 1979 op onze redactie in Tiel een wereldwonder, een fax afleverden. Net als in Druten, Boxmeer, Elst, Zevenaar, Winterswijk en al die andere plaatsen waar toen nog redactieburelen waren. -
PREMIUMGedonderdag3
Cleande het auto-interieur met de stoom uit mijn oren
Nag, nag, nag: moet ik nou écht het jaar zo’n beetje beginnen met zeuren? Ja, dat moet. Kennelijk. Want ik heb me wel twintig keer voorgenomen om het niet te doen. Maar het is sterker dan ik. Als ik voel dat mij tekort wordt gedaan, word ik vervelend.
