Berken zijn de bomen, die te herkennen zijn aan hun witte stam. Het zijn echte pionierplanten, die als eerste een nieuw braak terrein koloniseren, waarbij ze soms bijna ondoordringbare bossen kunnen vormen.

Het vroege voorjaar, rond eind februari en begin maart, is de beste tijd om spechten te zien en horen.

Vorig jaar zomer overkwam het mij tweemaal. Om de brandende zon uit mijn werkkamer te weren, sloot ik de luiken maar daarmee ontnam ik een grootoorvleermuis zijn schuilgelegenheid.

In februari verscheen een nieuwe Flora van Nederland, het meest volledige boek om hogere planten mee op naam te brengen.

Korstmossen zijn bijzondere organismen. Ze kunnen wel de vorm van een korst hebben, maar het zijn beslist geen mossen.

Ik rijd in de auto over de N224 ter hoogte van het Edese Bos. Een halve kilometer voor mij zie ik een buizerd in de berm landen. De duikvlucht naar beneden ziet er spectaculair uit. Zou hij een muis hebben weten te pakken? Mijn rij-instructeur en ik verheugen ons op het moment dat komen gaat.

Wanneer het niet vriest, moeten wij het in de winterperiode vaak doen met grauw weer. De zon blijft verhuld achter een dik wolkendek en dat duurt menigeen te lang. Men vindt het een sombere periode en klaagt steen en been. Kon ik maar in winterslaap gaan, hoor ik dan zeggen.

Zijn die bomen ziek? Nee, ik bekijk de korstmossen die op de stam groeien. Je loopt natuurlijk een beetje voor aap als je met een loep op een boomstam in de stad tuurt. Toch blijkt op de stadsbomen in Wageningen een uitgebreide korstmosflora te groeien.

Helaas heb ik nooit bij de NJN, de jeugdnatuurbond, gezeten. Een club voor natuurstudie, waar je na je 25ste van af moet, omdat je dan een ouwe sok geworden bent.

Het is een sombere dag. Vlagen harde en minder harde regen wisselen elkaar af. Het is koud. Een typisch Nederlandse winterdag.