Mijn vrienden maken grappen over mijn drang om alles te lezen over WO II, waar ik via mijn familie rechtstreeks bij betrokken ben. En waarmee ook meteen de reden van mijn obsessie gegeven is. Ik wil iets begrijpen wat niet te begrijpen valt.

NIJMEGEN - De versmalling van nieuwe stukken van de Graafseweg zorgt voor flink wat emotie in de politiek en op straat. Sommigen vrezen dat Nijmegen definitief op slot gaat voor auto’s. De aanpassing van het begin van de Graafseweg vanaf het Keizer Karelplein zorgde eerder ook al voor rumoer.

Laatst sprak ik een man die opmerkte dat ik in mijn verhalen teveel vergelijkingen trek met de situatie elders in de wereld. Ik vertelde hem dat er Nijmegenaren zijn die hun roots elders in de wereld hebben waar het leven, anders dan hier, geen koek en ei is. En dat een aanzienlijk deel van hen met een wereldontvanger op het hoofd leeft.

Mild als ik ook kan zijn, nam ik het sinds maart 2020 op voor de mensen die dit land een beetje fatsoenlijk door deze crisis moeten leiden. Ik bedoel, ga er maar aan staan, aan de ene kant het woeste hoofd van Khalid Oubaha die gromt dat de kroegen (nog meer) open moeten, aan de andere kant Andreas Voss, viroloog van het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis, een zachte man die vraagt om begrip voor weer nieuwe rotmaatregelen.

Vroeg in de ochtend stond ik in het bosje bij de Weezenhof naar een opvallend natuurverschijnsel te kijken. Een weiland was voor de helft nog wit. Het deel waar de zon al wél was doorgedrongen kleurde donker. Weer een tweedeling, dacht ik.

Er werd aangebeld. Voor de deur stond een kleine meneer met een in plastic verpakt post-it geeltje in zijn hand. Hij heette Max, zo bleek later, dus laten we hem maar meteen zo noemen. Max legde uit; hij had een auto in de straat gezien, een oldtimer, en of die van mij was. Toen ik had verteld dat het oranje vehikel aan mijn zoon toebehoorde en dat deze er niet was, bleek Max allerminst uit het veld geslagen.

Toen ik vorige week achtereenvolgens door het Montferland en over de Posbank fietste, vroeg ik me weer eens af waarom we toch al die verre reizen moeten maken. Rond ’s Heerenberg plooiden stoffige zandpaden zich over de heuvels, oude molens stonden tijdloos op wacht en elk moment verwachtte ik Don Quichot tegen te komen.

Ik schrok laatst van de onderbouwing van de kosten die gemoeid zijn met de opknap en vernieuwing van museum Het Valkhof. 16 miljoen euro is vrijgemaakt door de raad, maar het is onduidelijk waarop dit bedrag gebaseerd is.

Tweede paasdag werd een Jantje huilt en Jantje lacht-dag. Op die dag ging ik samen met een vriend in zijn voedselbos een witte moerbei planten. Onderweg luisterde ik naar een radio-interview met mediamagnaat Derk Sauer over het plan dat hij en wijlen burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan hadden bedacht om de linkse partijen bij elkaar te brengen.