Goede tradities zijn mij lief. En dan ineens gaat een van mijn favorieten niet door. Om een begrijpelijke reden, maar toch.

Denken aan dood gaan is altijd al iets waar ik niet vrolijk van word. Maar, hoewel ik er waarschijnlijk (of kijk ik toch stiekem van boven mee?) zelf niets van mee zou krijgen, ik zou het in deze barre coronatijden nog een graadje erger vinden. Welke vijftien mensen, dat schijnt het maximum te zijn, zou ik uit willen nodigen voor mijn uitvaart?

Het zijn bizarre tijden. Het redactiekantoor in het tot voorkort nog coronavrije Rhenen, waar de edities Vallei en Rivierenland gemaakt worden, is al ruim een week op slot. Dicht. Onze redactie is veranderd in een spookkantoor, net als vele bedrijfspanden in het land. En dat allemaal door dat ellendige virus.

Het wordt er amper gebruikt, maar het vrome Neder-Betuwe voert een verbod in op lachgas. We moesten er op de redactie even om lachen.

Om de een of andere reden heb ik wat met IJzendoorn. Ik vind het wel een beetje gek klinken, want zoveel heeft het dorpje op het eerste gezicht niet te bieden.

‘Let's talk about sex, baby’ zongen de Amerikaanse hiphoppers van Salt-n-Pepa in 1990. In de krant deden we dat toen nauwelijks. Dertig jaar later is hierin weinig veranderd. En dat vind ik jammer. Want op een verdwaalde monnik na houdt het ons allemaal bezig. Toch?

In een ijltempo zie ik vanaf de bank buiten de grijze wolken wegdrijven. Er is een storm op komst. Voor het eerst heeft die in Nederland een naam. Uit Amerika kennen we Katrina en Harvey. Wij krijgen Ciara.

Amerika heeft zijn Kennedy- en Bush-dynastie, maar tachtig jaar lang kende Neder-Betuwe ook een familie die steevast in het politieke bestuur actief was: de familie Keuken, opa Frederik was pionier.

Soms vraag ik het me wel af: maakt het u lezers eigenlijk uit wie de krant maken? Doet het u iets dat niet ik maar iemand anders straks aan een bepaald bureau in een kantoor in Rhenen zit.

Welke plaats hoort er in dit rijtje niet thuis? Opheusden, Kesteren, Tiel, Geldermalsen, Asch, Beesd en Culemborg. De kenners van het spoornet roepen natuurlijk meteen Asch.