sanne heymann
-
column sanne heymann
Nooit meer vliegen: stiekem moet ik huilen bij de gedachte
Het is alweer ruim drie jaar geleden dat ik voor het laatst in een vliegtuig zat. Een flinke tijd, zeker wat mijn pre-corona vlieggedrag betreft. -
column1
Vrijheid van meningsuiting
Woensdag 4 januari. Het nieuwe jaar is nog maar koud begonnen of ik word door een wijs iemand wakker geschud met de gewetensvraag: moet je als columnist alles kunnen zeggen? -
column8
Misschien moeten we gewoon eens de waarheid op de wolf afvuren
,,Je raadt nooit wat ik zojuist met het hardlopen in het bos tegenkwam. Een wolf!” Terwijl mijn wederhelft zich aan de ontbijttafel bijna verslikt in een hap yoghurt, roep ik er snel achteraan: ,,Hij zei dat hij op zoek was naar Roodkapje. 1 april!” -
Column
Die ene zin die letterlijk een wereld van verschil kan maken
Hhhnnnkgggg… Hhhnnnkgggg… Terwijl kleine zweetdruppels op mijn bovenlip verschijnen, probeer ik met klamme handen nogmaals de sleutel in het contact om te draaien. Hhhnnnkgggg… Hhhnnnkgggg… -
column
Wegens hoge energiekosten gesloten
Afgelopen maandag passeerde ik op weg naar de supermarkt, de nabijgelegen visboer. Daar waar bij alle omliggende winkels de lichten aan en luiken omhoog waren, was hier alles donker en dicht.
-
column
Gehaktballen en vissoep
Al ruim vier jaar wonen we nu in het centrum van Veenendaal. En al ruim vier jaar kijken we schuin vanaf onze voordeur uit op een prachtig pand. Een leegstaand pand. Dat met ieder jaar leegstand net iets minder prachtig wordt. -
column
Uniek en historisch
Ik had boos kunnen zijn. Teleurgesteld. Of misschien juist opgelucht. Hoewel de geruchten al even rondgingen, was de kogel nu echt door de kerk: de eerste Vierdaagsedag zou worden geschrapt. -
PREMIUMcolumn
Kamperen is tijdelijk wonen in een vinexwijk, maar dan eentje waarin je álles van iedereen hoort
Afgelopen week waren wij een aantal dagen kamperen. Of, nou ja, kamperen. We waren wat je tegenwoordig noemt ‘glamperen’. In zo’n van tevoren opgezette en ingerichte tent, waardoor je zelf niet met stokken en gasbrandertjes in de weer hoeft. -
column
Roze invasie
Ineens waren ze er. Alsof ze vanuit het niets uit de lucht waren gevallen en in een felroze regenjas op een elektrische fiets waren gezet. Waar ik ook keek, op ieder kruispunt flitste er wel eentje links of rechts aan mij voorbij.
-
column
Hoe ver gaat de solidariteit als de vluchteling op de stoep staat?
Via verschillende social media kanalen zag ik de foto voorbij komen. Een aangelicht gemeentehuis met als onderschrift: ‘Uit solidariteit met Oekraïne kleurt ook het gemeentehuis in Veenendaal geel en blauw’. -
column
Windjackcampagne
Nog maar een kleine zes weken te gaan en dan is het zover: dan mogen we weer op pad om onze stem uit te brengen voor de lokale politiek. Hoog tijd dus om de komende weken alvast de windjack-bingokaart uit de kast te pakken. -
column
Zure komkommer
Het is dinsdagochtend 4 januari. Terwijl ik net aan mijn aller-állerlaatste restje oliebol-ontbijt zit, stuit ik bij het lezen van het laatste nieuws op het volgende bericht: ‘Medewerker broodjeszaak in Veenendaal mishandeld door boze klant vanwege een augurk’. -
column
Toekomstdroom
Onze kat is dood. Naast dat dit natuurlijk verdrietig is, is het in deze tijd van ‘werk weer zo veel mogelijk thuis’ ook verdomd slecht getimed. -
column
Een goed boek
Het was middag en ik had haast. Tussen een ochtend thuiswerken en een reeks afspraken in, moesten tussendoor nog boodschappen gehaald worden.
