Soms vraag ik het me wel af: maakt het u lezers eigenlijk uit wie de krant maken? Doet het u iets dat niet ik maar iemand anders straks aan een bepaald bureau in een kantoor in Rhenen zit.

Het was even knipperen met de ogen. Maar het stond er echt: Ede is genomineerd voor de titel ‘Beste Binnenstad’.

‘Dus je blijft in Veenendaal wonen?’ Gevolgd door stilzwijgen en een voorzichtig twijfelen aan mijn verstandelijke vermogens. Of een meewarige blik.

Het loopt tegen het einde van het jaar. Tijd om terug te blikken. We kunnen dat dit jaar ruim interpreteren.

Hoeveel mensen zouden er sinds woensdag bij zijn gekomen die denken dat Veenendaal in Gelderland ligt? De televisieverslaggever bij de bekerwedstrijd GVVV versus PSV legde nog maar eens uit dat de afkorting staat voor Gelders Veenendaalse Voetbal Vereniging.

Het zal je maar overkomen. Je hebt geen dak boven je hoofd en er is nergens opvang voor je. Het is de dagelijkse realiteit voor een groep daklozen, die hun bivak hebben opgeslagen in de bossen rond Ede.

Tot mijn grote genoegen zag ik laatst toevallig dat er nog Sinterklaas gevierd werd bij MARIN in Wageningen. Dat deed mij deugd, omdat ik de stellige indruk heb dat Sinterklaas op bedrijfsfeestjes een zeldzaamheid aan het worden is. Hoe dat komt? Niet omdat het oer-Hollandse kinderfeest minder populair is geworden.

In zijn jonge jaren deed Sinterklaas dingen die hij nu niet meer doet. Deze hulpsint moest daar aan denken toen hij van de week eens in zijn fotoalbum keek.

Wonen in een fabriek. Veenendaalser kan het bijna niet. Het plan om appartementen te bouwen in de voormalige fabriek van Paul Heij, da's iets maar mijn Veenendaalse import-hart een warm gevoel van krijgt.

Ik reisde weer eens een paar keer met de trein de afgelopen tijd. Dat ik dat niet vaker doe, zult u me vast vergeven. Ik woon immers in de stad zonder station: Wageningen.