Wat zal het raar voelen, deze vierde en vijfde mei. Zeker in de Stad der Bevrijding, al zijn er enige parallellen te trekken met precies 75 jaar geleden.

Zelfs als je bij de krant werkt, word je nog wel eens verrast over wat er ‘s ochtends bij je op de mat valt. Want nee, wij weten niet voor de volle 100 procent wat onze lezers de volgende dag lezen. Mijn verrassing was een zeer aangename.

Niets menselijks is ook journalisten vreemd. Sommige verhalen gaan mij dan ook meer aan het hart dan andere. Verhalen over de voedselbank bijvoorbeeld.

Ik hou van een frisse neus. Zeker in deze tijden van corona, want na weer een hele dag binnen zitten is er toch niets lekkerder dan even een stukje wandelen of fietsen. Voor mij althans.

Denken aan dood gaan is altijd al iets waar ik niet vrolijk van word. Maar, hoewel ik er waarschijnlijk (of kijk ik toch stiekem van boven mee?) zelf niets van mee zou krijgen, ik zou het in deze barre coronatijden nog een graadje erger vinden. Welke vijftien mensen, dat schijnt het maximum te zijn, zou ik uit willen nodigen voor mijn uitvaart?

Het zijn bizarre tijden. Het redactiekantoor in het tot voorkort nog coronavrije Rhenen, waar de edities Vallei en Rivierenland gemaakt worden, is al ruim een week op slot. Dicht. Onze redactie is veranderd in een spookkantoor, net als vele bedrijfspanden in het land. En dat allemaal door dat ellendige virus.

De stoom komt nog net niet uit de oren van de mevrouw achter de infobalie van de Edese bouwmarkt. Maar haar gezicht maakt meteen duidelijk dat hier net iets is voorgevallen. ,,Niet te geloven”, briest ze.

Sinds vrijdag woon ik in de beste fietsstad van Nederland. En niet voor de eerste keer. Ook in 2000 was Veenendaal al de eerste de beste.

‘Let's talk about sex, baby’ zongen de Amerikaanse hiphoppers van Salt-n-Pepa in 1990. In de krant deden we dat toen nauwelijks. Dertig jaar later is hierin weinig veranderd. En dat vind ik jammer. Want op een verdwaalde monnik na houdt het ons allemaal bezig. Toch?

Nestkastjes tegen de jeukrups. Het lijkt een nieuwe rage. Veenendaal gooide er 250 in de aanbieding. Wel zelf in elkaar timmeren, beste burger, want anders kan bruin het niet trekken. Dat lijkt een typisch Veenendaals dingetje: goede sier maken maar de burger het werk laten doen.