Voor boerenvrouwen is het leven op de boerderij nu vaak een hel, zo bleek deze week op een twee uur lange speciale zitting van de EP-landbouwcommissie. Ze werken zich het lazarus, vaak zonder loon en zonder dat ze er een pensioen aan overhouden. Ze zitten in uithoeken zonder kinderopvang, met een cultuuraanbod van twee keer nul en zonder leuke banen. Ze zitten in overwegend oerconservatieve streken en hebben op het bedrijf geen bal te vertellen. Soms worden ze geslagen of seksueel misbruikt. En aan het eind van die lijdensweg gebeurt het dan ook nog dat de echtgenoot/werkgever er met een jong blaadje én met de poet vandoor gaat. Daar moet dus flink de bezem door, aldus de Oostenrijkse landbouwsociologe Theresia Oedl-Wieser, al zegt ze dat zelf een stuk wetenschappelijker: ,,We moeten de patriarchale plattelandsstructuren ontmantelen en de beperkende genderstereotypen herzien.”