,,Je moet je gewoon laten muilkorven!’' roept een vrouw als ik haar - op gepaste afstand - passeer. Een fietsende voorbijganger botst vervolgens bijna tegen een stoeprand omdat hij in een trance van fascinatie naar mijn mondkapje blijft staren.

Allereerst zal ik er niet omheen draaien. Ja, het mondkapje dragen tijdens het lopen door de stad is benauwd. Ook al was het slechts twintig graden buiten. Maar met zo’n doek voor je neus en mond ademt het net even ietsje moeilijker. Toch is dat onder het mom van ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ prima te overzien. Maar dat het mondkapje angstige blikken en boze opmerkingen zou opleveren in Ede, dat is pas echt benauwend.

Mensen op terrassen staren je aan, laten hun gesprek doodvallen om elke beweging die je maakt nauwgezet te volgen. Sommige mensen denken dat het mondkapje hen een vrijbrief geeft om alles te roepen wat in hen opkomt. Zoals bij de vrouw die riep dat ik mij moest laten muilkorven.