Brieven | In Nuenen al ruim tien jaar ‘plezier’ van HOV-route | Ook op het platteland heerst zelfingenomenheid

Ook bewoners rond de Mecklenburgstraat in Eindhoven worden verblijd met een HOV-route. In Nuenen hebben we daar al ruim tien jaar plezier van. We nodigen je uit om eens in de spits van Nuenen naar Eindhoven te rijden over de Sterrenlaan, voorheen een 2 x 2 -baansweg naar de Kennedylaan, en nooit een centje pijn. Nu 1 x 1 en een zeer ruime busbaan. Vanochtend (26/1) weer drie kwartier over amper 1 km gedaan. En in de omliggende veelal 30 km wijken in Eindhoven klagen de bewoners ondertussen steen aan been. Het krioelt er van het sluipverkeer dat, zodra ze kans zien, ruim de dubbele snelheid aantikt, ongeacht of dit langs scholen gaat. Ik hoor ook dat in die wijken het woonplezier behoorlijk is afgenomen door al het sluipverkeer en de fors toegenomen hoeveelheid fijnstof met al die stilstaande- en steeds luidruchtiger ronkende auto’s en vrachtverkeer. In hemelsnaam, wie verzint zoiets.
Patrick van Heeswijk, Nuenen

Richard Gill legt de vinger op een gevoelige plek (ED 26-1) Hoe onafhankelijk is het CBS van de Overheid en is zij wel uitgerust om, behalve rekenen en grafiekjes maken, ook doorwrochte statistische analyses te verrichten? Met adequate kwantitatieve methoden conclusies trekken, ook als die de opdrachtgever niet bevalt? Het valt mij op dat het CBS koopkracht- en inflatiecijfers publiceert zonder een statistische nauwkeurigheidsmarge.
H. Hendriksen, Veldhoven

Als bewoner uit de naaste omgeving van het te bouwen zonnepark in Nijnsel volg ik het nieuws daarover met aandacht. Zo ook het duidelijke artikel in het ED van 25 jan. Ik vraag me af of ‘Het Groene Hart Brabant’ enkel bestaat uit hobby-dwarsliggers die onnodig de zaken vertragen met procedures. Een vreemd argument vind ik dat ze weiland zeer geschikt vinden als uitbreiding van het bedrijventerrein in Nijnsel. Verder vraag ik me af hoeveel mensen ze überhaupt vertegenwoordigen. Ze hebben een fraaie website maar het laatste verslag van de ledenvergadering dateert van 22-05-18.
Bert Berings, Sint-Oedenrode

Binnenkort willen we met ons tweetjes een weekje naar Boedapest. Met de trein: CO2 uitstoot 80 kg, kosten 555,60 euro. Met het vliegtuig: CO2 uitstoot 800 kg, kosten 89,99 euro. Tja, wat doe je dan? Wij gaan uit principe met de trein, maar het gros blijft natuurlijk voor een habbekrats meerdere keren per jaar vliegen. Ja, op die manier zijn we echt op de goede weg om de klimaatdoelen te halen!
Nico Willems, Eindhoven

Dat Duitsland nu om is als het gaat om tanks voor Oekraïne (ED 26-1) is koren op de molen voor Poetin en consorten. Ze zullen dit besluit uitleggen aan de bevolking als een bedreiging door het Westen. Een reden te meer voor hen om niet alleen de oorlog tegen opponent Oekraïne voort te zetten. Ze zien deze beslissing als agressie tegen Rusland en ze laten hun raketten mogelijk ietsjes te ver terecht komen. Dit besluit schaart het hele Russische volk voor 100 procent achter hun leider. Niet terecht maar wel begrijpelijk, na hun bittere ervaringen in de Tweede Wereldoorlog.
Piet Stoutjesdijk, Eindhoven

Waarom wordt de verdachte van de moord op Willem van der Willigen steevast als “transseksueel” gekenmerkt? Dat doet toch helemaal niet ter zake? Bij de mededader wordt volstaan met de vermelding dat hij uit Den Bosch komt. Dat kan bij zijn partner toch ook?
Olaf Welmers, Eindhoven

In de commotie over de blunder van minister Adema rond de Europese mestregels blijft één ding onbelicht. Hoe is het mogelijk dat Nederland de zeggenschap over de mestregels in eigen land heeft overgedragen aan een in de kern ondemocratisch instituut als de Europese commissie? Wat is de democratische legitimatie voor de Brusselse regels en het optreden van de commissie? Overdracht van dergelijke zeggenschap aan een niet onder Nederlandse democratische controle staande instantie is een zeer fundamentele beslissing. Heeft de Nederlandse burger daar iets over te zeggen gehad? In welke verkiezingsprogramma’s heeft dit gestaan?
Anton van den Brink, Eindhoven

Bakkers maken nieuw brood van oud brood (ED 26-1). Dit mede om verspilling tegen te gaan. Maar nu de mix van granen vermengd is, tot oud en nieuw brood. Wordt dit brood dan ook verkocht voor de oude in plaats van eventuele nieuwe prijzen?
Erik Wils, Valkenswaard

Met de worstenbroodjesromantiek en het gezellige brabogebeuren zijn we hier misschien wel net zo zelfingenomen als elders in het land. De suggestie van een kloof tussen groepen vertroebelt de discussie en brengt zelden de beste oplossing naar boven.

De term ‘kloof’ komt vaak van stal als de boodschap van de ene groep onwelgevallig is voor de andere (ED 27-1). Dat is iets anders dan dat de schijnbare tegenpartij ons niet wil begrijpen of pertinent ongelijk heeft. Het suggereren van een kloof is meer een strategie om het bestaande te willen behouden dan dat we echt ongehoord door het leven moeten gaan.

De kloof tussen stad en platteland wordt overdreven want we zijn op het platteland net zo zelfingenomen over onze eigen volksaard en tradities als elders in het land. Misschien nog wel een tandje erger met de worstenbroodjesromantiek en het gezellige brabogebeuren.

Het liefst houden we zelf ook alles van boven de rivieren op afstand. Zeker met ons carnaval want daar snappen ze daar toch niks van. Als de landelijke macht zich in Brabant zou concentreren dan betwijfel ik of wij zelf ook zoveel oog zouden hebben voor de rest en dat de gebieden onder zeeniveau dan ook ‘gecalimeroseerd’ door het leven zouden gaan.

Het is niet erg dat we het goed met onszelf voorhebben maar als we dan bijvoorbeeld kijken naar het boerenvraagstuk dan is er toch echt sprake van een paradox. Het aan banden leggen van de intensieve veehouderij wordt geframed als een stadse frats en een aanval op het plattelandsleven. Niets is minder waar; door te streven naar een veehouderij in balans met de leefomgeving gaat de gezondheid en de leefbaarheid juist vooruit!

Een dialoog gaat niet meer over wat we goed of verstandig vinden maar of we er wel of geen voordeel uit kunnen halen. Dit vertroebelt de discussie en brengt zelden de beste oplossing naar boven. Dit is mens eigen maar dus ook de basis van veel problemen die we daardoor moeilijk oplossen.

Onvrede vraagt ook om zelfreflectie want in een democratie maken we uiteindelijk het land samen.
Chris Swaanen, Casteren