‘Dichten maakt me bewust van mijn gevoelens’, aldus Eef Preuter die een dichtbundel uitbracht

Ik ben… is een van de 53 gedichten uit de bundel Naar de mooiste kant van het leven van Eef Preuter uit Eindhoven. Dichten helpt de twintigjarige gevoelens te verwoorden en soms zich bewust te worden van die gevoelens. Eef kampt met autisme, angsten en depressies. Dat blijkt ook uit de poëzie.

Preuter groeide op als meisje, maar wil nu niet als vrouw gezien worden. En ook niet als man. ,,Ik heb liever dat je niet ‘hij’ of ‘zij’ gebruikt, daar voel ik me niet door aangesproken. ‘Die’ en ‘diens’ passen beter bij me. En ‘non-binair’ in plaats van mannelijk of vrouwelijk, hoewel die term nog niet zo bekend is.”

Die is serieus gaan dichten in het derde jaar vwo. ,,In de tekenles kregen we een vrije opdracht en ik was een fan van de poëzieposters van Plint die in de klas hingen. Eerder had ik al eens gedichten geschreven, maar dat was in het Engels, dat ik vloeiend spreek. In die les heb ik een tekening met een gedicht gemaakt.”

De dichter heeft de bundel ingedeeld in zes hoofdstukken: ‘Ik ga van hoog… naar laag… het dal weer uit… en er weer terug in… en toch klim ik weer omhoog… naar de mooiste kant van het leven.’ Daarin komen alle gevoelens aan bod: van boosheid tot optimisme, van geloof in eigen kunnen tot eenzaamheid. Die vertelt: ,,Soms vraag ik mezelf af waarom ik die beperkingen heb, terwijl anderen om me heen zorgeloos door het leven lijken te gaan. Dan houd ik mezelf voor dat ik wil uitgaan van wat ik wél kan.”

Inmiddels heeft die de school al bijna drie jaar achter zich. En denkt na over diens toekomst. ,,Nu ga ik twee keer per week naar de dagbesteding, waar ik veel creatieve dingen doe. Maar ik ben wel toe aan een nieuwe uitdaging. Alleen weet ik nog niet wat. Werkvermogen heb ik niet. Studeren zou kunnen, maar een volle week kan ik niet aan.” En de Open Universiteit, waar je zelf je tempo bepaalt? ,,Dat werkt ook niet, want ik heb juist structuur nodig.”

Zichzelf een voorstelling maken van hoe het leven er over vijf jaar uitziet, lukt Preuter niet. ,,Met mijn autisme weet ik dat ik dat ook niet kán weten. Ik leef van dag tot dag. Maar ik weet ook dat ik ooit zelf een keuze zal moeten maken. Nu woon ik fijn bij mijn ouders aan wie ik veel steun heb, net als aan mijn broer. Later zou ik zelfstandig kunnen wonen denk ik, met begeleiding.” 

En Preuter zal ook wel blijven schrijven, verwacht die zelf. Misschien komt er nog een bundel uit en dan met tekeningen erbij, want die maakt die ook nog steeds. Op de tablet laat die een zelfportret zien en aan de muur hangt diens versie van het Meisje met de parel van Vermeer. Kortom: die heeft beperkingen, maar ook talenten en verlangens. Diens toekomst ligt nog open. Met één zekerheid: de poëzie.

De dichtbundel is voor 14,95 euro te koop via mijnbestseller.nl en bol.com. Preuter staat open voor reacties via ejpreuter@gmail.com.