De inwoner van Oirschot promoveert vrijdag aan de TU/e in Eindhoven op zijn onderzoek naar het verbeteren van de priktechniek. ,,Het is mijn droom dat geen enkele patiënt wordt misgeprikt”, aldus Van Loon. 

,,Met een echomachine kun je onder de huid van de arm kijken en aders opsporen die met het blote oog onzichtbaar zijn”, stelt de onderzoeker. ,,Aders zijn dan zichtbaar op de monitor van de echografiemachine, waardoor je een infuusnaald gericht naar de ader kunt sturen.”

De Oirschottenaar ontwikkelde ook een model om te bepalen of een patiënt gemakkelijk of moeilijk te prikken is. Daarmee kunnen mensen worden ingedeeld op basis van hun individuele risico op misprikken. ,,We onderscheiden drie categorieën: laag-, gemiddeld- en hoog-risicopatiënten. Vooral in die laatste groep is de succeskans tijdens de eerste prikpoging laag: 6 procent.”

Uit onderzoek blijkt dat deze patiënten vaak extra angst en stress ervaren, terwijl ze  toch al gespannen zijn vanwege de operatie. Van Loon: ,,Door mijn aanpak hebben we het slagingspercentage van 6 naar 94 procent kunnen brengen. Een spectaculaire verbetering.” Zijn model is al in andere ziekenhuizen ingezet.

Als een patiënt moeilijk te prikken is, wordt deze vaak naar de operatiekamer gebracht, waar een anesthesist de prik zet. Een ingewikkelde en dure werkwijze. Daarom ontwikkelde Van Loon een training voor anesthesiemedewerkers en verpleegkundigen, zodat ze echografie bij het prikken kunnen toepassen. Uit onderzoek blijkt dat na 34 van deze procedures, de deelnemers in staat waren in meer dan 90 procent van de gevallen bij de eerste prikpoging meteen ‘raak te mikken’. ,,Een steile leercurve”, constateert Van Loon.

Hij hoopt dat dankzij zijn onderzoek het misprikken steeds minder vaak voorkomt. ,,Honderd procent zal niet worden gehaald, maar elke verbetering is een grote meerwaarde voor onze patiënten.”