Na vijftien jaar weer lucht door de orgelpijpen van de Sint-Joriskerk in Eindhoven

De ongeveer tachtig bezoekers zitten te rillen in de kerkbanken, want de kachel is kapot. ,,Dat is wel beter voor het orgel”, zegt pastoor René Wilmink als hij halverwege de mis met zijn acolieten naar boven komt om het instrument te zegenen. Met de wijwaterkwast besprenkelt hij het klavier en ook een enkele orgelpijp zal een druppel hebben opgevangen. Daarna vinden wolken wierook hun weg over het priesterkoor, hoog achterin de Stratumse kerk. ,,Met deze zegening bevestigen wij de waardering van God voor de muzikale begeleiding van onze lof aan Hem”, houdt hij de kerkgangers voor.

Die waardering is terecht. Aan het eind van de dienst geven de zes zangers van het Collegium Musicum Catharina uiting aan het verlangen naar vrede: dona nobis pacem. Met ingetogen spel begeleidt organist Ruud Huijbregts het koor. Als de orgeltoon samensmelt met de stemmen is er schoonheid en troost.

Huijbregts staat af en toe zijn plaats af aan Gerard Habraken. De twee zijn de vaste organisten van de Sint-Joriskerk, waarin beneden bij het priesterkoor nog een klein orgel staat. Aan het einde van de mis mag Habraken zich uitleven op het spektakelstuk Toccata van Gaston Bélier. ,,Het was fijn om weer hier te kunnen spelen”, zegt hij na afloop. ,,Met zoveel verschillende registers is er veel variatie in sterkte en klankkleur.” Huibregts herinnert zich dat ook voor het instrument in onbruik raakte ‘er altijd wel iets niet werkte’.

Het klavier doet denken aan een cockpit in een verkeersvliegtuig met naast de toetsen veel hendeltjes en beneden aan keur aan pedalen. In het midden een plakkaat ‘Vermeulen - Weert - Alkmaar’, dat verwijst naar het bedrijf dat het orgel bouwde in 1931. ,,Maar de orgelpijpen komen van Franssen”, weet Habraken.

Peter van Moorsel is een van de solisten van het mannenkoor. Hij is blij dat het grote orgel weer in gebruik is. ,,Het heeft veel meer mogelijkheden en dat is voor ons zangers heel fijn. En die klank! Geweldig toch?” Hij kijkt terug op een mooie uitvoering. ,,Misschien wat aan de lange kant. Zeker nu de kachel kapot was!”

Pastoor Wilmink heeft ook gezien dat er meer kerkgangers waren dan het maximum van dertig. Hij vermoedt dat de ingebruik­name van het orgel de oorzaak was. ,,In de zeer grote kerkruimte van de Sint-Joris is daarmee op geen enkele wijze een gevaarlijke of onverantwoorde situatie ontstaan. Ook nu bleef de anderhalve meter intact.”