Fotograaf Frans van Mierlo liet zijn complete oeuvre na aan het Regionaal Historisch Centrum. Samen met lezers gaat het ED op zoek naar de verhalen achter de foto’s. Weet u meer over de foto? Meld het via d.hoekstra@ed.nl.

En dan de foto van vorige week. Een drankje na afloop zouden ze doen maar het werd een flinke stapnacht in Bayeux waardoor de wielrenners op 16 september 1962 met wankele benen op hun fietsjes stapten. Jan Corstjens uit Budel-Schoot, tegenwoordig 81 jaar oud, was destijds een van hen. 

Voor de 75e keer alweer komt het bevrijdingsvuur vanavond na een tocht van 650 kilometer aan in Eindhoven. In deze 150e aflevering van de Oude Doos kijken we terug op de tocht in 1962 waarvan vorige week de foto werd gepubliceerd. 

Zestig jaar geleden dus er zitten wat gaten in de herinneringen van Corstjens. ,,Maar dat van die stapavond kan ik me nog goed herinneren. De begeleiders waren natuurlijk boos dat ze ons de volgende ochtend uit bed moesten halen. Hard gefietst werd er evengoed”, zo vertelt Corstjens. ,,Tegenwoordig ben ik blij met 23 gemiddeld maar toen gingen we over de veertig kilometer per uur.” 

Ook Frans van Vugt fietste mee in 1962. ,,We waren met z'n tienen en om de beurt droegen we fakkel op de fiets. In de bus die ons volgde was nog een reservevlam, mocht die van ons onverhoopt uitgaan. In Eindhoven werden we als helden werden ontvangen. Later zag ik mezelf nog terug in het Polygoonjournaal dat in de bioscoop voorafgaand aan iedere film werd uitgezonden.”

Andere lezers zaten zelf niet op de fiets maar herkenden wel een aantal van de wielrenners. Zo ziet Trees van de Kerkhof-Plantaz haar al in 1974 overleden broer Jan. Van de renners op de voorgrond de zesde van rechts. ,,Een begenadigd renner die heel veel amateurkoersen gewonnen heeft. Ik was een nakomertje en mocht als meisje dan mee op de stang tijdens zijn ererondes.” 

Volgens Ruud Nordt uit Eindhoven was waarschijnlijk ook Joop van Dinther een van de wielrenners die in 1962 heeft meegereden. ,,Hij werd ook wel ‘Neus’ van Dinther genoemd. Vanwege de omvang van zijn neus werd er wel eens gezegd dat hij met een neuslengte een wedstrijd had gewonnen. Samen met zijn vrouw runde hij een elektriciteits- en gloeilampenwinkeltje aan de Woenselse Markt. Ze woonden erachter. Een klassiek pandje zonder fundament. Het was regelrecht op de grond gebouwd en na een flinke stortbui stonden winkel en woning onder water.”