Fotograaf Frans van Mierlo liet zijn complete oeuvre na aan het Regionaal Historisch Centrum. Samen met lezers gaat het ED op zoek naar de verhalen achter de foto’s. Weet u meer over de foto? Meld het via d.hoekstra@ed.nl.

Een nieuw begin bleek uiteindelijk het begin van het eind. Het is 1964 als per vrachtauto een van de spinmachines van de Wollenstoffenfabriek v/h W. van Moorsel en Co wordt opgehaald bij dit pand aan vermoedelijk de Paradijslaan. Een paar jaar eerder is de directie met de gemeente tot een akkoord gekomen over de verkoop van het perceel.

Een wollenstoffenfabriek dus en geen linnenfabriek, zo corrigeert Dolf van Moorsel het bijschrift dat vorige week bij deze foto stond. Van Moorsel is een van de nazaten van de oprichters van de fabriek. De geschiedenis gaat volgens hem terug tot 1885 als Willem van Moorsel aan de Paradijslaan een stoomweverij opricht. Later omgebouwd tot Koninklijke Nederlandsche Flanelfabriek W. van Moorsel & Co en rond 1930 werd dat dus de wollenstoffenfabriek. 

Volgens Van Moorsel moest de fabriek in de jaren zestig wijken voor grote herinrichtingsplannen voor de Eindhovense binnenstad. ,,Een nieuw stadhuis en uitbreiding van het Van Abbemuseum bijvoorbeeld. Ook een groenboulevard tussen de Wal en de Edenstraat maakte deel uit van de plannen en die was door de gemeente precies gepland over het fabrieksterrein en het bijhorende koetshuis dat werd gebruikt als opslag. In ruil voor het perceel aan de Paradijslaan werd door de gemeente nieuwbouw op het nog te ontwikkelen industrieterrein De Hurk beloofd.” Destijds nog weilanden maar aan de Beemdstraat betrok Van Moorsel er in 1964 als eerste hun nieuwe pand. 

Een frisse start maar al snel kwam de klad erin. Landelijk ging het bergafwaarts met de wollenstoffen-industrie en gingen fabrieken in rap tempo failliet. Voor de familie Van Moorsel reden om in 1968, vier jaar na de heropening, ook hun fabriek te sluiten. 

Dat was een tegenvaller voor Huub Maas uit Eindhoven. De inmiddels 72-jarige Maas was in 1968 net aangesteld als ploegbaas toen het bedrijf ophield te bestaan. ,,Ik ben er begonnen op mijn veertiende, toen nog aan de Paradijslaan. Op de spinnerij hadden ze machines van wel vijftig meter lang. Met grote walsen waarmee het wol werd bewerkt. Gevaarlijk ook want als je hand er tussenkwam, was je zo een vinger kwijt. Er liepen ook een aantal medewerkers rond die een of meerdere vingers misten.”