Arthur Adam (42) is stadsdichter van Enschede: ‘De woorden moeten het nu zonder de muziek doen’

„Ben ik blij?” Arthur Adam ten Cate, de nieuwe stadsdichter van Enschede straalt. „De concurrentie was groot. Ik wist echt niet of ik het zou worden. Ik heb hier heel veel zin in. Dolblij ben ik.”

Met Arthur krijgt Enschede een stadsdichter die wil afrekenen met het Calimero-gevoel dat nog steeds in de stad leeft. Hij verwijst naar het gedicht Textielstad van Willem Wilmink, dat groot aan de muur van boekhandel Broekhuis prijkt. „Wilmink zit in het DNA van Enschede. Maar dit gedicht is in deze tijd een veroordeling van onze stad. Er is sindsdien zoveel gebeurd, maar het gemopper hoor ik nog steeds. Enschede is prachtig. Dat mogen we ons veel meer beseffen. Ik wil me verwonderen en dat delen met de inwoners van Enschede.”

In zijn ‘winnende’ gedicht Ooit een textielstad, staat dan ook de strofe:

De dichter bezong toen met zielepijn

De plek waar geen mens zou willen zijn

Nu bruist de stad in honderd talen

Trots, divers en vol verhalen

Als hunkertukker keerde Arthur in 2010 terug naar ‘zijn stad’. „Ik ging naar Amsterdam om Filosofie te studeren. Heb er 13 jaar gewoond waarvan 10 met plezier. Steeds vaker, als ik naar familie in Twente ging, ging ik met lood in de schoenen terug naar Amsterdam. Het landschap, het groen, Enschede; ik wilde terug. Gelukkig kreeg ik mijn vrouw zo ver en vonden we een prachtig huis in Glanerbrug.” Glanerbrug? Hij lacht. „Ik heb een hoop reputatieschade te repareren... Het is er heel fijn wonen.”

Artur Adam deed overigens al eerder een gooi naar het stadsdichterschap. „Dat was in 2011, kort nadat wij terugkeerden. Als een soort Bambi deed ik mijn eerste stapjes naar het dichterschap. Maar het was te vroeg en sindsdien zijn er vele vele gedichten bijgekomen. Nu, op dit punt in mijn leven, weet ik wat ik aan het doen ben als dichter.”

Want verrassend, hij is zijn leven als muzikant en singer-songwriter een beetje aan het afronden. „In ieder geval een pauze. Dat gehannes met die instrumenten. Songteksten in het Engels schrijven is fijn om emoties mee te aquarelleren, maar ik voel teveel afstand tot die taal. De woorden, in mijn eigen taal, moeten het nu zonder de muziek doen.”

En grappig, op de fiets naar de stadsdichterverkiezing in Concordia, fietste hij over de Noorderhagen langs de plek waar hij als tiener graag uitging. „Disco Exit. Ik zag dat het gesloopt was. Alleen de tegels van de dansvloer liggen er nog. Als daar geen gedicht in zit...”

Arthur Adam ten Cate zal maandagavond een gedicht voordragen voorafgaand aan de vergadering van de gemeenteraad. Wethouder Jeroen Diepemaat nodigde hem daarvoor uit met de woorden: „Want die bijeenkomst is niet altijd een hoogtepunt qua poëzie...”