Wat klopt hier niet: ouders zieke Thomas met lege handen en de dienstverlening is goed?

Van dichtbij heb ik jaren geleden meegemaakt hoe verdrietig en ingrijpend een hypoplastisch hartsyndroom is. Zo’n diagnose staat synoniem aan talloze ziekenhuisopnames en een grote berg zorgen. 

Zo ook bij Thomas. Hij is nu 17 en heeft 24 uur per dag zorg nodig. Zijn ouders nemen dat op zich met geld uit het persoonsgebonden budget (pgb) - potje van de gemeente. Maar dan verwijst de wijkcoach ze twee jaar geleden door naar de Wet langdurige zorg (Wlz), blijkt dat niet te lukken en wordt ook het pgb geschrapt. De familie staat met lege handen. Letterlijk.

Ik weet zeker dat iedereen die dit verhaal hoort van mening is dat de ouders van Thomas een financiële vergoeding moeten krijgen. En ik kan me niet voorstellen dat het gemeentebestuur daar anders over denkt.