Alzheimer is een rotziekte. Dat weet iedereen die er in zijn omgeving mee te maken heeft gehad. De ziekte wist langzaam maar zeker de persoonlijkheid van de betrokkene uit tot er niets meer van over is. De geestelijke aftakeling is bovendien zo’n geleidelijk proces dat de patiënt en diens omgeving meestal pas laat in de gaten krijgen dat er iets ernstig mis is. Soms te laat, weet ik uit mijn beroepspraktijk. Dan is de persoon al zover heen dat hij niet meer handelingsbekwaam is en niet meer kan worden geregeld wat al lang geregeld had moeten worden, maar er nooit van is gekomen. Want zo gaat dat vaak.