Sinds wanneer ben jij tegendraads?
,,Zo ben ik altijd al geweest. Je denkt: als ik ouder word dan gaat dat wel over, maar inmiddels ben ik veertig en ik ben nog steeds tegendraads.”

Maar er is altijd wel iets wat je vormt als tegendraads mens.
,,Dat is denk ik de sport. Sander, mijn man die zes jaar jonger is, en ik deden allebei topsport op hoog niveau. Hij badmintonde bij de nationale jeugd, ik was freestyle skiër van het nationale team. Daarna zijn we allebei ultimate frisbee gaan spelen op hoog niveau: een teamsport die het midden houdt tussen handbal, American football en basketbal maar dan met een frisbee. Vooral in landen als de Verenigde staten en Canada is het populair. Het is een relatief kleine sport met een groot gemeenschapsgehalte. Zo leerden we elkaar kennen.’’

,,Een sport geeft je een duidelijk doel en je wordt gestimuleerd om elke keer het beste uit jezelf en anderen te halen. Dat misten we allebei in onze carrière. Ik werkte in de sportsponsoring, hij was opgeleid tot fysiotherapeut. Maar op een gegeven moment liepen we beiden vast. Het voelde in loondienst alsof een ander ons altijd vertelde hoeveel uitdagingen we mochten aangaan. Op het werk zaten we veel te veel in onze comfortzone en dat is niet fijn voor mensen met een sportmentaliteit. Op het EK wonnen we brons, maar de echte waardering van de club ontbrak. Het team viel uit elkaar en we waren op zoek naar een nieuwe uitdaging buiten de sport.’’

Hoe heb je de zaken veranderd?
,,We zeiden: weet je wat? We doen het anders. We gaan op het platteland wonen en gaan ondernemen. Ik zegde mijn baan op en Sander kon de kampeer- en buitensportwinkel van mijn moeder overnemen. We woonden in Utrecht, vlakbij het centrum. Vrienden zeiden: ‘Op jullie leeftijd in de middle of nowhere gaan wonen? Jullie zijn gek!’ Maar één vriendin zei: ‘Onzin, het is Nederland: Binnen een uur ben je in Amsterdam.’ We kochten een huis met een lap grond erbij met een appel- en een perengaard. En alle mensen die eerst een grote mond hadden, kwamen nu bij ons hun tent opzetten.’’

Waarom verkochten jullie dat huis dan weer?
,,We kregen een mail: jullie hebben ons droomhuis. Mogen we het kopen? Het was in coronatijd, het ondernemen was best zwaar en de huizenmarkt ging goed. We zaten middenin een lockdown, eigenlijk mochten die mensen niet eens naar binnen om te komen bezichtigen. Binnen een paar dagen was ons huis verkocht.’’

,,En nu? We hadden geen idee. Tijdens een midweek in Zeeland begon ik me na een paar dagen strandwandelen te vervelen en zocht ik de plaatselijke gym in Sluis op. Heerlijk. Daar was de sfeer zo gezellig en ontspannen, alsof de pandemie eventjes niet bestond. We besloten er de volgende dag terug te keren en ook een aantal maanden later, toen ik aan het einde van de winter een break nodig had, kwam ik er terug.’’

,,De eigenaar van de gym grapte: ‘Jullie hebben nu wat geld over. Ik heb een bouwbedrijf. Als jullie hier een huis kopen, kun je veel naar het strand en dan knap ik jullie huis op.’ Ik vertelde het Sander en we zeiden: waarom niet? We kochten een huis in Sluis voor een derde van de prijs van ons vorige huis. Hypotheek regelen was een gedoe in coronatijd, dus zeiden we tegen de makelaar: geen probleem! We maken het zo over.’’

,,We hebben nu zulke lage lasten dat we veel minder hoeven te werken, meer personeel voor de winkel kunnen regelen én leuke dingen kunnen plannen. ‘Jullie zijn gek!’, horen we weer. ‘Zo ver van alles vandaan in een bouwval gaan wonen!’ Maar we hebben hier echt alles en wij zien de potentie van ons huis. Steden als Brugge en Gent zijn bij ons om de hoek, maar ook in Sluis kun je elke dag van het jaar uit eten als je zou willen.”

Wat is het grootste voordeel van deze stap?
,,Het huis is nog lang niet af, maar we wonen in een prachtstadje waar ik alles wat ik wil om me heen heb: coffee to go, een sterrenrestaurant voor de deur en als je de andere kant op loopt, de natuur. En ik heb eindelijk weer vrije tijd.’’

,,De nieuwe financiële situatie zorgt ervoor dat er ook weer ruimte is voor dingen doen die ik echt belangrijk vind en waar ik flow uithaal. Ik zit goed in mijn vel, ben fysiek fit en vrij in mijn hoofd. En daarom ben ik na zeven jaar afwezigheid op mijn veertigste teruggekeerd in het Nederlandse ultimate frisbeeteam met als doel goud te behalen op het EK. Oma kan nog mee met de jonkies, haha. Tegendraads of niet: ik heb gewoon een superleuk leven zo.”