Een relaxte thuisbevalling, dat was waar de Amstelveense Claire Richardson-van Vrijberghe de Coningh (32) haar hele zwangerschap al op hoopte. Naar het ziekenhuis moeten, was haar grootste nachtmerrie. Zeker tijdens de coronapandemie, wilde ze dit voorkomen.

Als fulltime blogger heeft Claire haar verhaal al eens opgeschreven, ze weet dan ook nog goed hoe het er op de avond van 11 april 2020 aan toe ging, een maand nadat de corona-uitbraak in Nederland als pandemie werd herkend. ,,Het bad stond klaar, de birthing ball was opgeblazen, de muzieklijst stond aan en de kaarsjes op zijn plek.”

Maar 24 uur en vele weeën later was er nog steeds geen baby. En met maar twee centimeter ontsluiting leek dat ook niet snel te gaan gebeuren. Toen de verloskundige haar voorzichtig mededeelde dat het misschien tijd werd om naar het ziekenhuis te gaan, sloeg de paniek dan ook toe. De rustige, meditatieve bevallingsdroom leek even heel ver weg.

Eenmaal bij het ziekenhuis kwamen Claire en haar man Roy eerder in een nachtmerrie dan in een droom terecht. De hoofdingang van het ziekenhuis was gesloten, maar bij een zijingang stonden twee witte tenten. ,,Het was heel heftig om ons daar al puffend en hijgend eerst te moeten melden. De verloskundige had al verteld dat er een aantal vragen gesteld zou worden om te controleren of we corona hadden. Eén van die vragen was: heeft u buikpijn?’’ waar we volgens de verloskundige resoluut ‘nee’ op moesten antwoorden, ondanks de zware weeën.” Uiteindelijk mochten Claire en haar vriend na tien minuten doorlopen.

Binnen in het ziekenhuis doemde er pas echt een surrealistische wereld op. ,,We kwamen in een spookziekenhuis terecht. Het was er zo stil en ontzettend leeg, ik heb al die tijd maar één andere vrouw op de afdeling gezien.” Maar wat echt eng was, vertelt Claire, was de couveuseafdeling. ,,Die lag als enige ruimte op de afdeling verloskunde helemaal vol. Allemaal zieke kindjes, maar vanwege de coronamaatregelen geen ouders te bekennen.”

Veel tijd om daarover na te denken was er niet. Het was tijd voor de ruggenprik. Na nog eens twaalf uur in het ziekenhuis werd eindelijk Lana Charlize Novalie Richardson geboren. Op de couveuseafdeling, waar Lana extra zuurstof kreeg, werden Claire en Roy pas echt goed met de coronamaatregelen geconfronteerd. ,,Slechts één ouder mocht de afdeling op, waardoor ik en mijn man elkaar af moesten wisselen en alleen ik bij haar de nacht mocht doorbrengen.”

Ook een andere coronamaatregel staat Claire nog duidelijk bij. ,,Normaal gesproken krijg je na de bevalling iets te eten of drinken aangeboden. Maar ik heb helemaal niemand gezien. Pas de volgende ochtend werd ons om 11.00 uur een paasontbijt aangeboden. Ik was ontzettend hongerig en had op z’n minst de avond daarvoor een boterham met pindakaas verwacht.”

En toen mocht het nieuwe gezin eindelijk naar huis. Maar er moest nog één obstakel genomen worden. ,,We moesten via dezelfde uitgang naar buiten als waardoor we ook naar binnen waren gegaan. Langs de coronatenten, zigzaggend tussen een mensenmassa met coronaklachten. Ik denk dat ze nog nooit een net bevallen vrouw zo hard hebben zien lopen. Bizar, om hier je kwetsbare, net geboren kind aan bloot te moeten stellen.”

Nu is Lana bijna 1,5 jaar oud en is er alweer een tweede op komst. In de lente van 2022 zal haar broertje of zusje worden geboren. Het is nog maar afwachten of we dan echt uit de coronacrisis zijn, zegt Claire. ,,Gelukkig weet ik nu wat ik kan verwachten, maar ik hoop dat het wat minder surrealistisch zal zijn dan de vorige keer. En mocht ik weer naar het ziekenhuis moeten, dan neem ik in ieder geval wat te eten mee.”

Bekijk hieronder onze video’s over gezondheid: