'Geen kerstdiner voor de kinderen maar een kerstontbijt, want dan slaapt corona kennelijk nog’

Ik heb daarnet als een balkende muilezel lopen zeulen met twee grote Jumbo Big Shoppers. Met mondkapje om mijn forse hoofd gebonden als een elastieken netje om een kruidige varkensrollade krijg ik zuurstofgebrek en dus werd het winkelen een bijna-doodervaring. Waarom onderging ik vrijwillig deze lijdensweg? Omdat morgen het kerstontbijt gaat plaatsvinden op de basisschool. Geen kerstdiner zoals gebruikelijk want in de ochtend slaapt het coronavirus nog. Covid is kennelijk een avondmens. 

In voorgaande jaren maakten we dan een enorme bak aardappel-eisalade waar de hele klas van kon smikkelen en smullen of duizenden cupcakes die dan door mij heel grappig kutcapes werden genoemd, die tijden zijn voorbij! De kinderen mogen alleen het eten oppeuzelen dat ze zelf hebben meegenomen want als ze van elkaar gaan snoepen dan krijgen ze allemaal corona en eindigen ze op de overbelaste ic-afdelingen en daarna in de kelder van het ziekenhuis in zo’n aluminium koelvriescombinatie. 

Gelukkig mogen ze vanaf volgende maand allemaal gevaccineerd worden. Dat is wel heel fijn want kinderen met corona krijgen last van afschuwelijke lichte verkoudheidsverschijnselen en dat is uiteraard iets dat voorkomen moet worden. Morgen dus het kerstontbijt, allemaal feestelijk gekleed. Daaroverheen mag ook een pyjama of een onesie, maar die moet dan wel weer uit op school. Even visualiseren: die trekken ze dan uit op het toilet waar het kledingstuk dan op de vloer valt zodat je hem daarna gelijk met zo’n grote afvaltang kunt oppakken en in de vuurkorf kunt sodemieteren. 

Vroeger mocht je als ouder ook gewoon naar binnen om te komen kijken in de feestelijk versierde klassen en de liedjes beluisteren die ten gehore werden gebracht. Mooi was die tijd! Als ouder van een groot gezin moest ik dan wel op drie plekken tegelijk zijn dus ik moest mezelf klonen of splitsen. Het kwam er meestal op neer dat ik heen en weer rende tussen de verschillende klaslokalen, elke keer achteraan de kudde ouders stond te springen om wat te zien - want klein van stuk - en dan achteraf alsnog horen van je kind dat je er niet was. Mooie tijd was dat en ik genoot er toch wel van om het mee te maken. 

Dit jaar is het de laatste keer voor de een-na-jongste, die zit in groep 8. Die vindt het niet leuk dat het geen écht kerstdiner is, deze uitsmijter. Niet in het donker naar school, geen door kaarsjes verlichte klas, niet de bijzondere sfeer, zoveel anders dan andere dagen. Dit was het dan voor dit elfje, maar ik hoop voor de kleuter dat het volgend jaar weer als vanouds mag zijn. Ondanks alles: ze zullen zich dit jaar ongetwijfeld vermaken, ook zonder trots glimlachende ouders.

Na het kerstontbijt begint dan alweer veel te  vroeg de kerstvakantie. Leuk hoor, drie weken vrij voor de kinderen, maar het vergt het uiterste van de ouders. Ook ik werk thuis, zoals zovelen en zal dat nu een week extra moeten doen met de kleuter in mijn nek. Voor veel opvoeders wordt het echt afzien en ook ik zal ‘s avonds moeten werken en in de ochtend heel vroeg. Geen probleem, de laatste weken van het jaar zijn toch meestal een stuk rustiger, maar ik kan me voorstellen dat veel ouders met de handen in het haar zitten. Opa en oma kunnen niet oppassen en het voortdurend gestoord worden tijdens je werk is niet bevorderlijk voor de sfeer in huis. Laten we niet bij de pakken neerzitten. De regering weet misschien nauwelijks waar ze mee bezig is, maar we hebben elkáár nog. Laten we dat koesteren en het licht aan het eind van de tunnel blijven zoeken en zien.

Bekijk onze nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: