Savannah’s zoon test haar steeds uit: ‘Voor ik het weet, ren ik geïrriteerd achter hem aan’

,,Als ouder heb je het vaak druk. De neiging om dan negatieve aandacht te geven is groot”, begint Savannah. ,,We hebben een lange oprit voor ons huis. Als we de deur uit gaan, heeft mijn zoontje de neiging om weg te rennen van de oprit, zo de weg op. Ik heb het gevoel dat hij dat doet om mij te testen. Het liefst wil ik het negeren, maar voor ik het weet ren ik geïrriteerd achter hem aan. Liever zou ik hem die negatieve aandacht niet geven – dat is ook aandacht – maar als vuistregel voor mezelf houd ik aan: veiligheid gaat voor alles.”

Verder maakt haar zoontje graag herrie in huis. ,,Hij heeft van die momenten dat hij graag schreeuwt, ook weer om aandacht. Hij loopt dan een beetje te klieren. Ik heb dan de neiging om geïrriteerd te reageren en hem aan te spreken. Maar als ik dat doe, valt me op dat hij het rustig nog drie of vier keer doet. Hij ziet namelijk dat het aandacht genereert.”

Een tijdje geleden liep het in haar ogen verder uit de hand, aldus Savannah. ,,Hij had mijn telefoon afgepakt. Op dat moment besloot ik in te grijpen. Toen werd hij woest, een overloop van emoties. Hij werd zo boos, dat hij om zich heen begon te slaan – ook mij.” Wat het ook niet makkelijker maakt is haar eigen ADHD, voegt Savannah toe. ,,Ik merk dat ADHD mijn geprikkelde reactie versterkt. Het is zoeken en balanceren. Vooral op de dagen dat je moe bent, je hoofd zit vol, je hebt slecht geslapen, of je bent ziek. De grens is dan sneller bereikt. Ik heb het gevoel dat mijn kind dat oppikt en me juist dan gaat testen.”

Het gedrag van Matteo past volgens orthopedagoog Bryan van Dansik goed binnen de ontwikkeling van peuters. ,,Ze zetten belangrijke stappen naar onafhankelijkheid en zelfbeheersing. Ze kunnen zich nog lastig in anderen verplaatsen of gevaar moeilijk inschatten, maar verkennen wel hun grenzen.”

Om het vragen van negatieve aandacht te voorkomen, is het volgens Van Dansik belangrijk dat ouders elke dag op eigen initiatief onverdeelde aandacht geven aan hun kind. ,,Al is het maar vijftien minuten. Probeer dan aan te sluiten bij de belevingswereld van jouw kind. Daarnaast is het belangrijk om kinderen te complimenteren voor gewenst gedrag, dat werkt beter dan straffen”, legt hij uit. ,,Ook is het belangrijk dat ouders de onderliggende vraag van kinderen gaan doorzien. Vaak worden ouders boos op hun kind, omdat ze het kind op dat moment niet begrijpen. Door te begrijpen waarom je kind doet wat hij doet, zal je als ouder minder snel boos reageren.”

Het verheffen van je stem tegen je kind? Over het algemeen is het beter om dit te voorkomen, stelt Van Dansik. ,,Iedere ouder verheft weleens zijn of haar stem uit onmacht, frustratie of boosheid. Wanneer ouders niet goed weten waarom ze hun stem verheffen, kan dat in sommige gevallen overgaan in schreeuwen. Wanneer het schreeuwen gepaard gaat met schelden, beledigen of beschuldigen is dat een vorm van verbaal geweld. Dat is schadelijk voor de ontwikkeling van een kind. We weten uit onderzoek dat de effecten van verbaal geweld op de lange termijn vergelijkbaar zijn met die van fysiek geweld.”