Met de post-corona-scheidingsgolf in ons achterhoofd lijkt de vraag actueler dan ooit. Het CBS meldde onlangs dat samenwonende twintigers, getrouwd en niet getrouwd, tegenwoordig steeds vaker uit elkaar gaan. Toch zijn ze er wel, die geluksvogels die samen oud worden.

Volgens onderzoek is de kans op scheiding aanzienlijk lager bij koppels die veel met elkaar gemeen hebben. Het gaat dan om leeftijd, opleidingsniveau, religie, cultuur, nationaliteit en sociaaleconomische achtergrond. Daarnaast zou ook wederzijds begrip van belang zijn. Het gevoel dat de ander je begrijpt en de wetenschap dat je bij die ander terecht kan.

Wanneer een relatie na de zogenaamde honeymoonperiode toch misloopt, heeft dat volgens liefdesfilosoof Jan Drost te maken met te hoge verwachtingen. ,,Vroeg of laat komt het moment waarop we ons realiseren dat verwachtingen en werkelijkheid niet helemaal - of helemaal niet - overeenkomen.”

Indien de vergelijking voor de werkelijkheid ongunstig uitpakt, lijkt het erop dat we drie mogelijkheden hebben. ,,Ten eerste kunnen we proberen onze verwachtingen bij te stellen en wat meer af te stemmen op de werkelijke relatie en geliefde. Dat kan rust en nieuwe tevredenheid brengen”, zegt Drost.

De liefdesfilosoof vervolgt dat we daarentegen ook kunnen proberen de werkelijkheid alsnog aan het ideaal aan te passen, als het ideaal ons om goede redenen beter bevalt. ,,Dit kan in de huidige relatie, met de huidige geliefde, maar kan ook betekenen dat we weggaan en met een ander opnieuw beginnen.”

Er zou tegenwoordig ontzettend veel geëist worden van een relatie. Je geliefde moet de persoon zijn die al je behoeftes kan vervullen en het beste in je naar boven haalt, voor minder doen we het niet. Veertig, vijftig jaar geleden had men minder hoge verwachtingen, en voelden echtparen een morele verplichting om bij elkaar te blijven, zelfs als zij daarvoor hun eigen wensen en ambities opzij moesten zetten. 

Indien je niet besluit je verwachtingen bij te stellen, is er volgens Drost nog een derde optie. ,,Hoewel het misschien niet echt een optie is. Toch zien we dat veel mensen daarvoor kiezen. Zij passen hun ideaal niet aan, maar blijven volhouden en veranderen tegelijkertijd niets aan de bestaande situatie”, aldus de liefdesfilosoof. ,,Mensen die zo leven klagen vaak veel en geven alles en iedereen de schuld van hun onvrede, behalve zichzelf.”