Column Thijs Zonneveld | De VDP ná zijn rugblessure is veel meer dan ervoor bezig met het vullen van zijn prijzenkast

Op de parkeerplaats zat een lang, dun jochie, onderuitgezakt in een campingstoeltje. Gel in de haartjes, telefoontje in de hand. Hij droeg een trainingsbroek en een shirtje van de Nederlandse beloftenselectie - allebei net te groot. Hij ginnegapte met andere jongens, maar ondertussen zag hij alles wat er om hem heen gebeurde. De meisjes die langs liepen, de mecaniciens die nieuw materiaal uit bussen trokken, de vedetten die een voor een voorbijfietsten. Wat me altijd zal bijblijven, is de allesverzengende zekerheid om hem heen, de zekerheid dat hij de jaren erop van alles en nog wat zou winnen. Bekers, trofeeën, truien.