Het was een stormachtige dag. Het sneeuwde al uren. Het was een dag waarbij je normaal zo rond de kerst uit het raam zou kijken en zou denken: Ja, kijk, dit is nu nog eens écht kerst. Buiten guur, en wij lekker binnen bij de boom en de eventuele haard. In de keuken staat moeder chocomel te maken, de kinderen zitten zoet rond vader in zijn ouwe luie stoel, terwijl hij kerstverhalen voorleest.

Ouderwetse kerstverhalen. Met allemaal ontberingen, met kleine kinderen die sterven terwijl ze de laatste zwavelstokjes branden en boze rijke mannen die nachten door geesten aan de hand worden genomen die hen een lesje leren over hoe het leven in elkaar steekt. Een ouderwets gezellige kerst. Warm binnen, en buiten een sneeuwstorm.

Voor Anna was het een kerst zoals elk jaar, en dat was al jaren geen ouderwets gezellige kerst. Geen kerst zoals je ziet in reclames en op posters in de supermarkt.

,,Lampjes in de beukenhaag buiten zijn ook een soortement van gezellige kerstboom”, had haar vader gezegd, toen ze die middag uit het raam stonden te kijken. ,,Een beukenhaag houdt ook altijd z’n bladeren. Net als een spar.”

,,Een spar heeft naalden”, had Anna bits gereageerd.

,,Nou ja, ik probeer het ook maar gezellig te krijgen hier”, had haar vader geantwoord.