Even daarvoor had de wijkverpleegkundige nog in de woning van haar 70-jarige cliënt gestaan. Ze was er om een infuus aan te leggen bij de zorgbehoevende Aramese, die toevallig die ochtend bezoek had van haar 52-jarige nicht. Beide vonden ze om nog onverklaarbare redenen de dood, vermoedelijk door de messteken van de 28-jarige bovenbuurman. 

Wat zich daarbinnen, rond 9 uur in de ochtend, precies heeft afgespeeld, wordt door de politie nog onderzocht. Hoe de 33-jarige vrouw heeft kunnen ontkomen, is onduidelijk. Maar dat ze heeft kunnen ontkomen, heeft bijna zeker haar leven gered.

Terwijl vanuit het appartement hels gegil klinkt, belt de zorgverlener op het balkon met de hulpdiensten. Buurman Marthijs ziet en hoort vanuit zijn woning dat de vrouw de verbinding niet verbreekt. Eerst praat ze nog hard, daarna - vermoedelijk omdat haar dat gezegd is - fluistert ze.

Het geluid van de schreeuwende vrouwen gaat door merg en been. Ramen en muren kunnen het niet tegenhouden. „Ik heb nog nooit zoiets gehoord”, zegt Marthijs. „Héél intens.” Hij hoort het vijf, zes keer. Daarna wordt het stil.

Alles gaat snel. De gealarmeerde politie is er in no-time, „ze kwamen als mieren uit de grond.” Een van de busjes wordt pal onder het balkon geparkeerd, waar de verpleegkundige nog met de telefoon in haar hand staat. Als twee agenten het trapportaal betreden, om de woning binnen te gaan, wordt de vrouw zenuwachtig. Ze wil er weg.

Marthijs ziet hoe ze over de reling klimt. Springen kan of wil ze niet. De verpleegkundige klemt haar handen om de balkonrand en laat zich zakken. Daar hangt ze, zo’n twintig tot dertig seconden, roepend om hulp, tot ze het niet meer houdt. Ze valt via de politiebus op de grond. Daar blijft ze liggen.

Niet veel later meldt K. zich met ontbloot bovenlijf en gespannen kruisboog op zijn eigen balkon, op de derde verdieping. Het gebied rond de flat wordt door de politie afgezet, de vrouw blijft dan nog liggen waar ze ligt. Van een buurtbewoner heeft ze een gele deken gekregen, ook een ambulancebroeder heeft polshoogte genomen, maar de situatie is te gevaarlijk om haar te verplaatsen.

Met zijn telefoon filmt Marthijs het bizarre tafereel. Minuten aan beeldmateriaal heeft hij, alles heeft hij op usb-stick overgedragen aan de politie. Die heeft hem verzocht de beelden niet met derden te delen of op internet te plaatsen. Daar geeft hij gehoor aan. Wel toont hij ze, desgevraagd, ter ondersteuning van zijn verhaal, aan de verslaggever.

Zo is te zien hoe K. zijn kruisboog op de vrouw richt, wanneer hij door heeft dat zij daar ligt. Op het moment dat zij opstaat, om zich naar een plek buiten zijn zichtveld te verplaatsen, lijkt hij te twijfelen: schieten of niet. „Het enige wat ik dacht”, zegt Marthijs, wanneer hij de video voor de zoveelste keer bekijkt: „Doe het niet.” Zijn gedachte wordt gehoord. K. houdt zijn pijl op zak, zij weet zichzelf in veiligheid te brengen en wordt later met verwondingen naar het ziekenhuis gebracht. 

Pas daarna wordt het echt druk in de Almelose wijk Ossenkoppelerhoek. Uit alle hoeken en gaten komen hulpdiensten; agenten die mensen op afstand houden, brandweerlieden, meer ambulancebroeders, speciale interventieteams en - zeker één - scherpschutter. Terwijl K. zich de ene keer op het balkon aan de voorkant, en dan weer op het balkon aan de achterkant laat zien, en zeker een keer met het wapen op omstanders schiet, posteert de scherpschutter zich voor het huis van Marthijs, in de Rembrandtlaan.

Niet alleen hij, ook andere buren horen K. schreeuwen. Vooral in de richting van de politie. Ze moeten weggaan, laat hij luidkeels weten, want ‘hij wil een ei met spek bakken’. Marthijs en anderen sluiten niet eens uit dat hij dat ook gedaan heeft; de hele situatie heeft een uur geduurd en niet al die tijd heeft K. op een van de balkons gestaan.

Rond kwart over tien komt er een einde aan alle dreiging. Als K. zich weer laat zien met zijn kruisboog, schakelt de scherpschutter hem uit. De kogel raakt hem - niet dodelijk - in de borst. Op beelden van Marthijs is te zien hoe hij op het balkon in elkaar zakt. Na een laatste kreet, wordt het weer stil.