Job, die in werkelijkheid Joran heet maar om zijn privéleven te beschermen door zijn moeder Job werd genoemd, speelde de afgelopen 18 jaar een belangrijke rol in de columns van Haverkamp. In een tweet maakt Haverkamp zijn overlijden wereldkundig.

De Nijmeegse journaliste begon 18 jaar geleden met de columns omdat ze tegelijkertijd met koningin Máxima zwanger was. Pas bij de geboorte van Joran werd bekend dat hij ernstig gehandicapt was.

‘Het kan ook anders, Máxima’, schrijft Haverkamp in maart 2004, in haar laatste column in de reeks Wij zijn zwanger. ‘Onze zoon is geboren. Een flinke kerel, ruim acht pond. Maar hij is ziek, heel ziek. De kans dat een dergelijke baby ter wereld komt, is een op vier miljoen. Hoe hij zich zal ontwikkelen, is afwachten. Dat hij nooit zelfstandig zal worden, is zeker. Nee, dit had niemand gewild. En niet verwacht. Alles leek zo goed. Prachtige zwangerschap, mooie dikke buik.’

‘Ik had je liever een vrolijk verhaal verteld, Máxima. Maar het leven is niet een en al vrolijkheid. Wisten wij niet. Nu wel. Zoveel vragen hebben we. Waarom? Waarom wij? Heb ik het niet geweten?’

‘Onbezorgd zwanger was ik nooit. Na elk bezoek aan de verloskundige haalden we taartjes. Omdat we vonden dat een perfecte zwangerschap geen vanzelfsprekendheid is. En een gezonde baby ook niet.’

‘Ons leven staat op zijn kop. Dat blijft nog heel lang zo. Maar bij elke verjaardag van ons kindje zal ik denken aan die mooie tijd dat wij samen zwanger waren, Máxima. Geef Amalia maar een kusje van mij. En wees zuinig op haar.’

De column stopte. In december van dat jaar besloot ze weer over haar zoon te gaan schrijven. ‘Toen Job een week oud was, kwam de diagnose. Hij mist een stukje van een van zijn chromosomen', schreef ze in haar eerste column van een nieuwe reeks. 

‘Ik kijk Job in zijn prachtige blauwe ogen. Hij ziet me echt, lijkt het. Hij zal toch niet blind worden? Mijn angst verbergen lukt niet meer. Job mag niet blind worden! Ik begraaf mijn gezicht in zijn zachte nekje. Hij schenkt me zijn mooiste lach. De gordijnen gaan dicht. Dag boze buitenwereld. Dag oogarts. Dag schedeldokter. Bij de dag leven, dat is de enige manier. Ik lach met Job mee. Voluit.’

Haverkamp ontpopte zich tot iemand die op een vaak humorvolle maar zeker ook gevoelige manier en vaak ook kritische manier de gehandicaptenzorg belichtte. In de afgelopen 18 jaar verschenen meerdere boeken over wat Haverkamp en haar partner Rob sindsdien allemaal met hem meemaakten en moesten doorstaan. 

In 2016 schreef ze een liefdevolle column over Joran die viral ging. 

Annemarie Haverkamp (46) is hoofdredacteur van universiteitsblad Vox en publiceert elke week een column in de Gelderlander. In het Z-katern, die op zaterdag bij onder meer de Gelderlander, Brabants Dagblad en het AD verschijnt, schrijft ze elke week de rubriek Dierenmens.

In het voorjaar van 2019 verscheen haar fictiedebuut De achtste dag, waarvoor ze de Bronzen Uil en de Anton Wachterprijs kreeg, de prijs voor het beste romandebuut. Deze maand verscheen een kinderboek van haar hand over een doof meisje.