Elke ochtend als Wim Eijk (65) uit zijn appartement naar de kapel loopt, ziet hij het tegeltje hangen dat hij als jongen van zes kreeg. Het tegeltje van zijn eerste communie. ,,Hemelvaartsdag, 26 mei 1960. Dat grote moment zal ik nooit van mijn leven vergeten. Dat was het moment waarop ik bij de kerk ging horen. Ik heb het altijd bewaard, als een kleinood.”

Het is half tien in de ochtend als Eijk gaat zitten in zijn ontvangstkamer in het Aartsbisschoppelijk Paleis aan de Maliebaan. De aartsbisschop van Utrecht heeft er dan al een paar uren opzitten. Hij  mediteerde over de lezingen voor die dag, ging voor in een eucharistieviering en bad zijn brevier, zijn dagelijks gebed. ,,Ik heb net een operatie ondergaan, had last van staar. Autorijden ging eigenlijk niet meer en ik had moeite met lezen. Nu zie ik weer scherp, belangrijk voor mij. Ik ben natuurlijk iemand die ontzettend veel dossiers leest en doorneemt, en preken maakt - bijna de hele dag.’’