'Zonder ouders is er geen school, zonder leraren geen goed onderwijs'

IJZENDOORN - Elk jaar is het spannend voor Diana Brouwer: blijven we boven de 50 leerlingen of niet? En als er een gezin verhuist komen de kriebels. Komt er in het huis dat leegkomt wel weer een gezin met jonge kinderen?

Margreet Terpstra-Drijfhout 27-12-17, 08:23 Laatste update: 28-12-17, 12:45 Bron: de Gelderlander

Rond de feestdagen brengen wij een serie verhalen met als thema: Ik geloof het wel. Geloven in God, geloof in de Bitcoin, geloof in groene energie, geloven in muziek. Elke Gelderlander gelooft wel iets. Dit keer Diana Brouwer, directeur van een van de kleinste scholen van Nederland.

Lees meer verhalen van deze reeks in het dossier Ik geloof het wel.

Als directeur van een kleine school ben je altijd scherp, is de ervaring van Brouwer. Ze heeft maar liefst drie kleine scholen in de gemeente Neder-Betuwe onder zich. Daarvan is de openbare Isandraschool in IJzendoorn met 57 leerlingen veruit de kleinste.

Gelegen in een dorp van 1.100 inwoners, waarin twee derde van de ouders kiest voor gereformeerd onderwijs in de naburige dorpen Ochten en Kesteren.

De leerlingen die wel naar de Isandraschool gaan, voornamelijk uit niet-christelijke gezinnen, zijn verdeeld over drie groepen: 1-3, 4-6 en 7-8. De ruimte die je hebt met weinig leerlingen is heerlijk, geeft Brouwer onmiddellijk toe: de jongste groepen, 21 kinderen in totaal, hebben bijvoorbeeld de beschikking over twee aaneengesloten klaslokalen en buiten is er meer dan genoeg plek om te spelen in de pauze.

Constante dreiging

Nadelen zijn er ook. ,,Je hebt weinig leeftijdsgenootjes om mee te spelen. En de werkdruk is hoog: je hebt dezelfde feesten en extra activiteiten als een grote school, Sinterklaas komt ook hier en we vieren kerst, maar je moet het met minder medewerkers organiseren.’’

Diana Brouwer met leerlingen van de Isandraschool. © Herman Stöver

Daarnaast is er de constante dreiging van opheffing, als de school 3 jaar op rij onder de 50 leerlingen blijft. Eén keer is de Isandraschool de afgelopen jaren onder die kritieke grens gekomen. ,,Dat is dan jammer, maar we blijven er ook niet bij hangen. We proberen toch zo goed mogelijk onderwijs te geven.’’

Want dat kán, daar is de directeur heilig van overtuigd. Gewoon even goed of zelfs beter les geven dan op een basisschool met 200 leerlingen, waar elke docent de verantwoordelijk heeft voor één leerjaar.

Knus

Zelf kan Brouwer zich niet anders dan op een kleine school voorstellen. ,,Ik heb altijd op dorpsscholen gewerkt, daar ligt mijn passie. Het is knus, het is kleinschalig. Je kunt de kinderen heel persoonlijk begeleiden. Dat is heel mooi. Je hebt veel saamhorigheid, zowel van ouders als van teamleden.’’

Als de hal versierd moet worden, als er gereden moet worden naar sporttoernooien, is dat nooit een probleem

Want dat ze in een kleine school gelooft, komt vooral door hen. ,,Zonder ouders is er geen school, zonder leraren geen goed onderwijs.’’ De ouders zijn voor veel meer nodig dan voor het aanleveren van leerlingen. ,,Ze zijn heel betrokken en helpen bij van alles. Als de hal versierd moet worden, als er gereden moet worden naar sporttoernooien, is dat nooit een probleem.’’ En heeft de kleuterjuf glazen potjes nodig, dan gaat er een bericht uit en heeft ze in een mum van tijd een behoorlijke voorraad.

Tablets

Diana Brouwer in haar geliefde dorpsschool. © Rolf Hensel

Of ze haar geloof in een kleine school voldoende uitdraagt? Zelf denkt ze van niet. ,,Iedereen is welkom, maar we laten het naar buiten te weinig merken.’’ Ja oké, de teamleden staan wel in hun vrije tijd op de markt in IJzendoorn om de school te promoten. ,,Je moet laten zien dat je bij het dorp hoort.’’

Ze vindt het ook belangrijk haar enthousiasme te delen. ,,Als je het zelf niet ziet zitten, komen de ouders ook niet meer.’’ En het team is gepokt en gemazeld. Daarbij wordt er zoveel mogelijk met tablets gewerkt. ,,Het nakijkwerk is eraf. En dat scheelt enorm.’’

Brouwer kan zich geen betere ambassadeurs wensen dan vooral de jonge ouders. Komt er een nieuw gezin in IJzendoorn wonen? Zij gooien vast een folder van de school door de brievenbus, om de Isandraschool onder de aandacht te brengen. En spreken ze dorpsgenoten die hun kinderen elders op school willen doen? Zij wijzen hen erop dat als ze dat doen, de Isandraschool in gevaar komt.

De grote angst

Want dat is de grote angst binnen het dorp: dat IJzendoorn, dat al zoveel voorzieningen moet missen en zelfs geen supermarkt heeft, ook nog de school kwijtraakt. Voorlopig lijkt het leerlingenaantal stabiel, en daar is de directeur blij mee. Het is belangrijk, vindt ze, een school waar alle kinderen dichtbij naar school kunnen. Althans, een basisschool.

Voor het voortgezet onderwijs moeten ze straks immers ook een stuk fietsen

Met het kamp gaat groep 8 rustig naar een plek 30 kilometer verderop. ,,Geen probleem. Voor het voortgezet onderwijs moeten ze straks immers ook een stuk fietsen.’’ Want een middelbare school, dát zal er voor IJzendoorn nooit inzitten.