-
PREMIUMcolumn Irene van der Aart
Ik ben eraan gewend dat Boers weerobsessie vanaf februari naar grote hoogten stijgt
In januari werden we midden in de nacht opgeschrikt door een harde knal: onweer. Boer zat rechtop in bed en concludeerde: ,,In januari donder in het kale hout: het hele voorjaar nat en koud.’’ -
PREMIUMColumn Irene van der Aart
Van de cheagle, boxador en cockapoo had ik nooit gehoord
Met Pasen wandelden we met vrienden en hun minipoedel. Het was één grote hondenshow: de ene hond bleek nog knapper dan de ander, met kort kaneelkleurig haar, wapperende goudblonde manen of kastanjerode krullen. De hond van onze vrienden gaat ook vaker naar de kapper dan zijzelf. -
PREMIUMCOLUMN IRENE VAN DER AART
Printleed: ‘Ik wil dat hij print, als ik op print druk. Is dat te veel gevraagd?’
Ik hoorde op de radio een reclamespotje over mijn printer, laat ik het merk ‘Broer’ noemen. Het spotje was één lofzang: ‘Geen omkijken naar’, ‘eenvoudig in gebruik’, en ‘gratis monteur’. Ik schreeuwde tegen de radio: ,,Leugenaars, dit is een complot om mij krankzinnig te krijgen!’’ -
PREMIUMcolumn irene van der aart
‘Dus stem ik zoals gewoonlijk op een partij waar ik inhoudelijk minder match mee heb. Mijn tweede keus’
Ik vul al weken stemwijzers in; er is keuze genoeg. De ene keer kies ik vanuit een eerste ingeving, de andere keer lees ik uitgebreide toelichtingen bij standpunten. Bij de derde poging stelde ik een filter in waarin splinterpartijen niet meegenomen werden. Een nieuw kabinet formeren binnen een jaar lijkt me nu al ingewikkeld genoeg. -
PREMIUMCOLUMN IRENE VAN DER AART
Over online optreden: ‘We zwaaiden hard richting een camera, naar oma Curaçao’
Mijn herinneringen aan de laatste week waarin ik op een podium stond voor een volle zaal, zijn vlijmscherp. Op 5 maart 2020 presenteerde ik een voorleeswedstrijd in Almere. Ik zwaaide verontschuldigend als mensen hun hand uitstaken: ‘Sorry, ik geef geen handen meer.’ ‘Ik doe niet mee aan dat overdreven gedoe’, zei een jurylid en vond een andere hand om te schudden.
-
PREMIUMCOLUMN IRENE VAN DER AART
‘De sneeuw gooide roet in hun eten, dus moesten ze toch naar binnen’
Toen de melkkoeien weggingen, dacht ik dat we nooit meer een hoefjesdag zouden meemaken: die feestelijke dag dat koeien na een winter op stal de wei in rennen. We gingen ervan uit dat onze hobbykoeien het hele jaar buiten konden blijven. -
PREMIUM
Deze code rood was zelfs de brandrode koeien te machtig
Boer was vorige week druk met het Grote Koeien Evacuatieplan. Onze brandrode koeien kunnen normaal gesproken het hele jaar buiten lopen. Regen, modder, matige graskwaliteit: ze klagen nooit. Als ze een baal hooi en water hebben, zijn ze tevreden. Ze hebben niet dezelfde drive als melkkoeien om veel te eten, omdat ze niet hoeven te werken. -
PREMIUMcolumn irene van der aart
Diagnose: post-acute covid
Vorig jaar was ik druk met voorstellingen voor de Voorleesdagen. In één week deed ik Zeewolde, Twello, Meerssen, Wijchen en Heemskerk aan. Dit jaar kom ik nergens en maak ik niks mee. Ik bood mijn zus aan te helpen schilderen. En maakte zo toch een reisje.
-
PREMIUMcolumn Irene van der Aart
Dit ga ik vaker doen: de blunder wordt mijn marketingstrategie
Sinds maart is het drama in evenementenland. Gelukkig werd mijn verlies aan optredens gecompenseerd met tijd. Ik schreef een boek, sprak het in als luisterboek en ging op alle media-aanvragen in. -
PREMIUMColumn Irene van der Aart
Mijn moeder wilde begraven wilde worden, omdat ze geboren is op het kerkhof in Bergen op Zoom
Ik was met mijn schoonzus bij het graf van mijn moeder. Het lag er netjes bij: er was duidelijk net geschoffeld. Ook stond er een zwart bordje met haar naam, geboorte- en sterfdatum. We vroegen ons af wie dat er neerzette: mijn zus had er niets over gezegd. -
PREMIUM
Ik hoop dat de babyluier in juli weer gewoon naar poep ruikt
De dag dat ik mijn nichtje besmette met corona vertelde ze dat ze zwanger was. ,,In de zomer kan ik jou en de baby vast weer knuffelen en besnuffelen!’’, riep ik blij. Ze had heerlijke soep gemaakt: ,,Raad eens wat erin zit?’’ Ik proefde en rook pompoen, sinaasappel, gember en kaneel. -
PREMIUMColumn Irene van der Aart
Liefde overwint geen ziektes, anders zouden onze geliefden nog leven
Toen ik hoorde dat ook ik corona had, dacht ik: ‘Als Boer maar niet benauwd wordt’, en: ‘Als we maar geen extra druk veroorzaken op de zorg’. Daarna zei ik: ‘Nu we in quarantaine zitten, kunnen we mooi de koelkast schoonmaken’. -
PREMIUMcolumn irene van der aart
Vreemd dat supermarkten profiteren van het gehamster in coronatijd terwijl boeren produceren rond de kostprijs
Ik krijg de laatste weken veel media-aandacht voor mijn boek Uitgemolken. Ik vertel elke keer dat Boer blij is dat hij geen boer meer is. Omdat het niet leuk is om elke dag te werken terwijl je bijna niks verdient en je voortdurend onder vuur ligt.
-
PREMIUMColumn
De wereld is gepolariseerd, daar kun je Trump de schuld niet van geven
In 1986 studeerde ik Europese studies, met als keuzevak Amerikanistiek. Ik geloofde niet in de American Dream, maar was wel gecharmeerd van het recht op grote dromen. Het Hollandse 'doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg' sprak me minder aan. -
PREMIUMColumn
Ik hoorde gestommel in de opnamestudio: ‘Sorry, ik was een tijd weg. De politie kwam controleren’
In dit onbarmhartige jaar, waarin de meeste optredens wegvielen, had ik één geluk: mijn uitgever vroeg of ik mijn nieuwe boek vóór Sinterklaas kon uitbrengen. Als ik niet had geschreven dit jaar, was het wel pijnlijk geworden allemaal; de meeste collega's zitten werkloos thuis. -
PREMIUMColumn Irene van der Aart
Carola wil het voor iedereen goed doen, maar weet dat dat niet gaat lukken
Het is een jaar geleden dat onze laatste melkkoeien werden opgehaald. Toen Boer stopte, verkocht hij zijn fosfaatrechten aan een andere melkveehouder, nadat de overheid eerst 20 procent van die rechten afroomde: een inkrimping van de veestapel dus. -
PREMIUMColumn Irene van der Aart
Er is niets gewoons aan de overstap van gangbare naar biologische landbouw
Ik was deze zomer aan het werk op expressielandgoed Charme. Er wordt voor de medewerkers gekookt. Vijftien jaar geleden vroeg de kok op de eerste dag: 'Zijn er vegetariërs?'
-
PREMIUMColumn Irene van der Aart
Ik verheugde me op mijn eerste samenwerking met een groep Achterhoekers
Twee maanden geleden zaten twee theatermakers op de bank te balen dat al hun theaterprojecten voor dit jaar zijn gecanceld. Ze trokken de stoute schoenen aan en namen contact op met vakantiepark De Twee Bruggen in Winterswijk. Of ze er een muziektheatervoorstelling mochten maken. -
PREMIUMColumn
We roepen vrolijk het codewoord ruimte als iemand te dichtbij komt
Ik ben aan het werk op expressielandgoed Charme in Frankrijk, waar ik al vijftien jaar theater-en cabaretworkshops geef. De hemel zij dank, want deelnemers en medewerkers leven er het hele jaar naartoe om zich in de Charmebubbel uit te leven. -
PREMIUMcolumn irene van der aart
Een Amsterdamse vriendin kwam als ruimtevluchteling langs op de boerderij
Ik las in deze krant dat de Achterhoekse bevolking groeide in het begin van 2020, in plaats van kromp. Het is niet onderzocht of corona zorgde voor deze trendbreuk, maar het zal mij niet verbazen.
-
PREMIUMcolumn irene van der aart
Het meest opwindende onderweg tijdens een fietstocht zijn de bordjes met ‘U nadert een knooppunt’
Sinds Boer een nieuwe e-bike heeft, wil hij voortdurend fietsen. Het is de bedoeling dat ik meega. Ik ben tevreden met onze dagelijkse wandelingen, maar nu moet er dus gefietst worden ‘omdat je dan veel verder komt’. -
PREMIUMcolumn
Eén uiltje is opgegeten door een broertje of zusje, zegt de uilenmeneer
Het is elke jaar weer spannend of vrijwilligers van de kerkuilenwerkgroep jonge uiltjes in onze nestkast aantreffen. We hadden goede hoop, omdat we af en toe een uil zien vliegen en 's nachts uilengesis horen. Ook is de trekker wit van de uilenpoep. -
PREMIUMcolumn irene van der aart
Boer praat voortaan over bloemetjes en bijtjes in plaats van koetjes en kalfjes
Overal in het land leggen boeren bloemrijke akkerranden aan. Voedselproducenten moeten verduurzamen en daar horen biodiversiteitsdoelstellingen bij. Een bevriende boer krijgt positieve reacties op zijn verduurzaming, maar ook vreemde. Zo sprak hij mensen aan met de armen vol bloemen. -
PREMIUMcolumn irene van der aart
De coronacrisis is behoorlijk treurig als contact maken met publiek jouw kunstje is
Steeds meer mensen zijn aan het werk in het nieuwe normaal. Ook culturele instellingen mogen weer draaien met aangepaste capaciteit. In de praktijk blijkt dat het financieel niet haalbaar is om theater- en muziekoptredens te laten doorgaan in de 1,5 metersamenleving.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Nijmegen was in de bekerfinale niet voor Vitesse. Wat is dat nu?
-
PREMIUM
Staafje kan dieper, zegt het strenge meisje. Volgens mij niet, maar ik ga tot het uiterste
-
PREMIUM
In de Liemers is dat bijna niet voor te stellen, geen buitenruimte bij je woning
-
PREMIUM
Ik begin al ongeveer mijn hele leven ‘positief’ aan de dag omdat ik zin heb in mijn werk
-
PREMIUM
Opeens dacht ik voor de gek te zijn gehouden door Kees van Kooten
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Nijmegen was in de bekerfinale niet voor Vitesse. Wat is dat nu?
-
PREMIUM
Staafje kan dieper, zegt het strenge meisje. Volgens mij niet, maar ik ga tot het uiterste
-
PREMIUM
Vijfendertig paar rode schoenen voor dit jaar vermoorde zeventig vrouwen
-
PREMIUM
Het drugsbeleid is als een spagaat waarbij we steeds verder uit onze broek scheuren
-
PREMIUM
Ik begin al ongeveer mijn hele leven ‘positief’ aan de dag omdat ik zin heb in mijn werk
