Bitcoins
Alweer de boot gemist. En alweer dief van eigen zak. Want ik heb geen bitcoins. Toen rond de eeuwwisseling iedereen riep dat ik aandelen moest kopen en dan vanzelf rijk zou worden, heb ik mijn hebzucht bedwongen en juist geen aandelen gekocht. Dat heeft me windeieren gelegd, zonder verlies te lijden.
Delen per e-mail
De laatste jaren zit iedereen mij achter de veren dat ik beter moet omgaan met mijn armzalige spaarcentjes die - op de keper beschouwd - verliesgevend zijn. Dus bitcoins kopen! Mensen die dat doen hebben volgens een deskundig psycholoog een 'lui brein'. Met zo'n brein denk je niet zelfstandig na, maar laat je de omstandigheden voor je nadenken. Aldus doe je wat iedereen doet en wat iedereen opbreekt.
Het luie brein is een veel voorkomend onderdeel van het menselijk tekort. Het eigenaardige is dat je weliswaar te lui bent om zelfstandig beslissingen te nemen, maar dat je je juist daardoor laat opjagen en je daarom niet lui, maar altijd overhaast en gespannen bent. Het luie brein dwingt je voortdurend te 'shoppen' in de virtuele winkelstraat van verzekeringen, premies, tarieven, prijzen en toeslagen. Zo zit je urenlang achter de computer je kostbare tijd te verdoen in de hoop er een halve euro beter van te worden. Intussen klaag je natuurlijk over de werkdruk en de files, maar je ziet over het hoofd dat je jezelf in een voortdurende staat van opjutting brengt.
Je wordt gaandeweg een zenuwlijder van jewelste. Je bent te lui om na te denken, maar daardoor ben je in een permanente staat van onrust en spanning. Je wil een bijdetijdse mens zijn, maar je loopt grote kans aan de ijver van deze wereld ten onder te gaan. Dus heb ik geen bitcoins en ook geen aandelen.
Mijn spaarcentjes krimpen gestaag. Mijn pensioen staat al jaren stokstijf stil. Maar omdat ik blijmoedig in dat soort dingen berust en er hoegenaamd geen aandacht aan schenk, krijg ik er een zekere mate van zorgeloosheid en vrijheid voor terug. Mijn blijkbaar niet al te lui uitgevallen brein maakt dat ik zorgvuldig vermijd wat iedereen vindt dat ik moet doen: bitcoins kopen! Dus ben ik in mijn bovenkamer druk bezig met wat ik vooral moet laten, zodat ik dagelijks tevreden op mijn luie kont kan zitten.
Verder in het nieuws
-
Column Jo Wijnen Levenstijd
-
PREMIUM
Column Lieve hemel, we begrijpen onze eigen kinderen niet eens meer
-
PREMIUM
Column Prik
Dit is het jaargetijde dat je de griepprik moet hebben gehad. Want in de late winter kun je een vliegende, koortsige aandoening krijgen die met zo’n prik nogal eens op afstand kan worden gehouden. Zelf denk ik dat ik er al een jaar of tien baat bij heb, maar het kan ook zijn dat ik dat niet denk, maar geloof. -
PREMIUM
Column Productief
De zoektocht naar geluk heeft nu ook de werkvloer bereikt. Want geluk maakt een mens succesvol en productief. Je streeft naar het ware geluk omwille van je baas, je loopbaan en je inkomen. -
PREMIUM
Column Vriesweer
Het vriest. En als het vriest wordt in Hilversum de clichéfabriek opgestart. Want waar kan het eerst op natuurijs worden geschaatst? En wanneer vinden de eerste wedstrijden plaats? De camera zoomt in op een bejaarde man met gebreide muts. Hij laat een sportveldje onder water lopen. ‘Morgen kan het’, zegt hij vastberaden. En de eerste wedstrijd? Daarvoor worden meestal twee mannen ingeschakeld. Ze stellen met een accuboor en een duimstok de dikte van het ijs vast.
-
PREMIUM
Exit
Vandaag gaat het gebeuren, als het tenminste wéér niet gebeurt. De Engelsen stappen volgens plan uit Europa, al kunnen ze er ook nog altijd niet volgens plan uitstappen. Niemand die het nog weet. -
PREMIUM
Column Zachtmoedig
Ook in het nieuwe jaar - dat pas een week oud is, maar al tot op de draad versleten lijkt - zal er weinig plaats zijn voor zachtmoedigheid. Als je er bij wilt horen, kun je maar beter in een geel hesje de straat op gaan. Je telt alleen nog maar mee als je kwaad, woedend of zelfs witheet bent, het geeft niet om wat. Een doel, een richting, een visie, een vergezicht hoef je niet te hebben. Je hoeft zelfs niet te weten waarom en op wie je kwaad bent. -
PREMIUM
Schrijvers
Tienduizenden mensen schrijven. Ik ook. Wij schrijven verhalen, romans, herinneringen, gedichten. Die sturen wij naar de grote uitgevers. Daar liggen ze een paar maanden op hoge stapels, waarna we ze terug krijgen met een beleefd briefje. De meeste uitgevers hebben geen tijd hun afwijzing te motiveren. Het is allemaal te begrijpen. En de teleurstelling van ons schrijvers is nog meer te begrijpen.