Het is een koude winterochtend in het laatste jaar van de 18de eeuw. Leuffen - ingeklemd tussen Ooy, Groessen en de Oude Rijn - wordt langzaam wakker. Het begin van een doodgewone dag in dit geïsoleerde, zelfvoorzienende gehucht.

Bewoners verlaten hun uit hout, leem en riet gemaakte woningen om te gaan werken: de wintergroenten moeten geoogst worden en het vee gevoederd. Niemand is zich bewust van de rampspoed die het water diezelfde nacht zal brengen.

Anno 2021 is Leuffen niet meer. Wie vanop de Leuvensedijk in Groessen naar het Natura2000-gebied kijkt, ziet een groene vlakte, grazend vee en drie grote kolken. Dat hier ooit vijftien huizen stonden en 96 mensen woonden, is bijna onvoorstelbaar.