,,Ik zag er als een berg tegen op, vorig jaar november. In het ziekenhuis in Zevenaar kreeg ik mijn tweede knieprothese in een paar maanden tijd. De tijd na die eerste knieoperatie was vreselijk. 

Vanwege de wond en allerlei complicaties kon ik wekenlang niet douchen. Dat vond ik héél erg, zeker ook omdat ik nog onder de vlekken van de jodium zat. Alleen met een washandje kon ik me een beetje wassen. Dat was echt een ramp.’’

,,Een wereld van verschil was het na die tweede operatie. Ik was hartstikke zenuwachtig, zag vooral op tegen de tijd erna. Dat wordt weer wekenlang afzien, dacht ik. De verpleegkundige had gehoord dat ik het de vorige keer zo’n hel had gevonden. Daarom zette zij alles op alles om ervoor te zorgen dat ik op de dag van ontslag nog kon douchen.’’

,,Vlak voor ik naar huis ging, was het dan zover. Op een stoel werd ik in de douche gezet. ‘Je mag zo lang blijven zitten als je wil’, zei de verpleging. Ik zat onder het verband, dus het ging natuurlijk niet heel makkelijk, maar het moment was ongelooflijk fijn. Zo blij als een kind was ik. Ik ben de verpleging nog altijd ontzettend dankbaar voor dat moment.’’

,,Niet iedereen zal het begrijpen, maar op dat moment had ik dit écht nodig. Ik werd er heel gelukkig van. Ik ging heel anders naar huis dan na mijn vorige operatie.’’