-
PREMIUMColumn
Ik stak als enige mijn hand op toen de meester vroeg: wie weet zeker dat-ie onderduikers in huis zou nemen?
Op sommige dagen kies ik ervoor een oorlogsitem in de krant over te slaan. Ik zal niet de enige zijn. Ik weet het: wat een luxe, een oorlog een dagje over te kunnen slaan.Nijmegen -
PREMIUM
Het volgende boek dat we synchroonlezen, zal ik iets beter overwegen
,,Heb je deze gelezen?” vroeg ik aan de jongen. Vanuit zijn bed kon ik makkelijk bij de bescheiden boekenplank. Ik verzocht hem het alsjeblieft te lezen, zei dat ik zeker wist dat hij het prachtig zou vinden. Pedante uitspraak. Dat kon ik helemaal niet weten, want ik ken de jongen nog niet lang. Ik weet al wel langer van zijn bestaan af, maar kende hem nog niet op de manier waarop ik hem nu leer kennen.Nijmegen -
PREMIUMColumn2
Ik maakte de godganse dag muziek, maar was toch niet gelukkig. Wat ging er verkeerd?
‘Van muziek maken word je gelukkig’, stelde mijn docent aan het conservatorium. We lazen in die les onderzoeken die positieve werkingen van muziek maken onderstreepten. Het ergerde mij. Ik startte een discussie door me hardop af te vragen hoe het dan mogelijk was dat veel van mijn medestudenten depressief waren. -
PREMIUM3
Vroeger deed ik meer moeite om mensen van buitenaf uit te leggen wat er zo magisch is aan carnaval
Ik geef het toe: ik zit hier met een rode pruik in mijn ouderlijk huis en drink koffie om alle voorgaande drankjes enigszins te neutraliseren.Nijmegen -
PREMIUM2
‘Ik zei dat hij het niet kon maken mij met terugwerkende kracht een #MeToo-slachtoffer te maken’
In zijn huis rook het naar komkommer. Ik heb er nooit een komkommer zien liggen en toch hing er altijd die typische geur. Ik vroeg me in die tijd vaak af welk ander object dan een komkommer die lucht kan verspreiden en ben nooit op een goed antwoord gekomen.Nijmegen
-
PREMIUMColumn2
Misschien kan ik het volgende keer beter zingen in plaats van spreken, dan klinkt het toch heel anders
Mijn vader bracht me het kritisch nadenken bij, door het simpelweg voor te doen, en nu moet hij op de blaren zitten. Ik kan het niet nalaten elk woord dat hij uitspreekt te wikken en te wegen, het meestal oneens te zijn en hem te corrigeren. -
PREMIUMcolumn
Wie gezien wil worden, moet grover geschut inzetten
,,Meer hout op het vuur!” klinkt het in de expositieruimte onder mijn woning. De dichtbundel-presentatie is in volle gang. Een poëziebundel als pleidooi voor meer activisme. -
PREMIUMcolumn
Gesprek met een man wiens gezicht en lichaam ik er zelf bij moet fantaseren
,,Vind je dit netwerken?” vraag ik aan de man die onder mij ligt. Het is klam in de kajuit, warm door de loeiende verwarming (zo warm heb ik het in geen tijden thuis durven stoken) en pikdonker. Ik draag een maillot die ik al zo’n 72 uur onafgebroken aan heb.
-
PREMIUMColumn1
De drang om levende wezens te bezitten, is me niet geheel vreemd
Het is me een raadsel hoe het komt dat uitgerekend dierenliefhebbers degenen zijn die huisdieren houden. -
PREMIUMColumn
De regisseur heeft stad en land afgezocht en je gevonden: gefeliciteerd!
Oké, stel je voor: je zit in de trein, het is een uur of zes, de geur van het frietje saté verderop in de coupé dringt je neus binnen. Ter afleiding open je je mailbox. Je ziet dat je een e-mail hebt ontvangen van een beroemd persoon. -
PREMIUM
Ik praat er liever niet over, maar dit is een bladzijde uit 2022 die ik niet kan overslaan
Een gedeelte van dit jaar hield ik mezelf op de been met kalmerings- en slaappillen, en alcohol. Het is niet iets waar ik graag over praat, maar wanneer ik terugblik op afgelopen jaar, is het een bladzijde die ik niet kan overslaan, hoe graag ik hem ook uit mijn geschiedenisboek zou willen scheuren. -
PREMIUMkerstverhaal4
‘Je moet me beloven dat je het nooit in een van je verhalen zult opschrijven’, zei hij op bankje aan de Waal
,,Ik wil je iets vertellen, maar je moet me beloven dat je het nooit in een van je verhalen zult opschrijven”, zei mijn toenmalige geliefde tegen me op een ijskoude nacht in december, precies een jaar geleden. We zaten hand in hand - handschoen in handschoen - op dit bankje aan de Waal. -
PREMIUMcolumn3
Nog één poging om Joost te vinden, want jij vroeg: wanneer kan ik je weer zien?
Oké, Joost, ik ga nog één laatste poging doen en als je me dan nog blijft negeren, prima, dan zal ik ophouden met columns over je schrijven.
-
PREMIUMcolumn
Ik vraag jullie meteen om een gunst: stem op mij als columnist van het jaar
Veel muzikanten stellen zich op dit moment de eeuwenoude filosofische vraag: als ik niet in ‘Spotify Wrapped’ sta, besta ik dan eigenlijk wel? Wonderlijk, want Schubert en Dvorák hebben hun sporen in de muziek inmiddels wel verdiend, zou je zeggen, en toch zie ik ze doodgezwegen worden in de Spotify-jaaroverzichten. -
PREMIUMcolumn
Joost, Joost, Joost, ik hoop maar dat je mijn naam googelt
Joost! Ik weet niet of De Gelderlander het me in dank zal afnemen dat ik deze plek gebruik als contactadvertentie, maar ik kan niet anders. Het was lang geleden dat ik op slag betoverd was. -
PREMIUMcolumn
Loes is bekend van ‘DWDD’, ook al is ze daar vier keer slechts een minuut in beeld geweest en is dat al jaren geleden
Vandaag geen column, maar een interview met: Loes Wijnhoven! Loes is bekend van DWDD, ook al is ze daar vier keer slechts een minuut in beeld geweest en is dat al jaren geleden. Dat maakt niets uit, het prijkt nog steeds in haar bio. -
PREMIUMColumn
Zodra je het vertrouwen in taal verliest, grijp je naar conceptuele columns, lijmpistolen en soepblikken
,,Mensen gaan dit niet snappen”, zegt mijn vader nadat hij mijn column heeft gelezen. We zitten tegenover elkaar aan de keukentafel. Ik laat hem zelden voor publicatie iets lezen, want hij waarschuwt me wanneer mijn toon aan de felle kant is en dat is wat een ouder behoort te doen, maar precies wat ik niet nodig heb wanneer ik schrijf.
-
PREMIUMcolumn
De krant echt lézen brengt lichte paniek als ik tegen vijven nog niet halverwege ben
Gisteren besloot ik de krant te lezen. Geen koppen scannen, maar echt lézen. Gewapend met een tas vol mogelijke benodigdheden nam ik plaats aan ‘mijn’ tafeltje in het koffiezaakje op de hoek. -
PREMIUMcolumn5
WK in Qatar: het enige dat u hoeft te doen, is niet kijken
Bij dezen introduceer ik een nieuw spel: activisme of content? Voor de goede orde: content staat in dit geval niet voor tevredenheid (al zou ‘activisme of tevredenheid’ ook een interessant spel opleveren), maar voor online-inhoud. -
PREMIUMColumn
Verjaardagswensen zijn de allerergste, want ze komen met zoveel
Liever maak ik mijn verjaardag niet kenbaar. Het gaat me er niet om dat niemand mijn leeftijd mag weten. Ik ben 31 jaar oud en ergens deze maand word ik 32. In tegenstelling tot iedereen om mij heen, voel ik mij exact de leeftijd die uit mijn paspoort valt op me maken.
-
PREMIUMcolumn
Test me maar uit, vraag me ten huwelijk, grote kans dat ik ‘ja’ zeg
,,Hoeveel streams hebben jullie?” vraagt een collega-muzikant met naar eigen zeggen meer dan een miljoen streams op haar naam. -
PREMIUMcolumn loes wijnhoven1
‘Ik vroeg me af of ik in plaats van mijn tanden mijn gevoel zou kunnen corrigeren’
Er zaten ooit twee bobbeltjes op mijn wang. Soort moedervlekjes, niks ergs. Ik stoorde me er nooit echt aan, totdat een fotograaf tegen me zei dat ’ie die pukkels wel weg zou fotoshoppen. Sindsdien zag ik ze. -
PREMIUM
Je wil niet die ene persoon op het veld zijn waartegen iedereen roept: ‘Zitten!’
Deze zomer ben ik door oneindig veel zangers op mijn knieën gedwongen en ik kan niet meer. Alsjeblieft, verlos ons van de sitdowns. -
PREMIUMColumn Loes Wijnhoven
Het stemt me hoopvol dat er een mogelijkheid bestaat dat wij ooit één ei zijn geweest
,,Zijn jullie een een- of twee-eiige tweeling?”, vraagt een dame in een zijden blouse aan me. We staan in de weelderige tuin waar we zojuist hebben opgetreden. Een zoveeljarig jubileum.
-
PREMIUMColumn Loes Wijnhoven
‘Loes, gebruik ook eens je mes, niet alleen je vork’
‘Het is jouw taak als kunstenaar om de wereldproblematiek aan te kaarten’, zei mijn vader snijdend in zijn iets te doorbakken zeebaars op het terras van mijn geboortedorp. We hadden zojuist weer een gesprek gevoerd waarbij ik mijn ouders nauwkeurig de hedendaagse terminologie wat betreft discriminatie bijbracht. -
PREMIUMcolumn
De Vierdaagse lopen is vier dagen lang de signalen van je lichaam negeren
Geloof me, ik ben dol op onmogelijke opgaves. Toen mijn boeker vier jaar geleden aan me vroeg of het me wat leek om op de dag van de Vierdaagse-finish ook nog op te treden op het Valkhofpark, zei ik dat ik dat een fantastisch idee vond. -
PREMIUMColumn
‘Ik wil jou graag naakt zien, maar ik wil ook graag de band Wilco zien’
Er liepen twee jongens op blote voeten gearmd voor me, elkaar aaiend, betastend. Ik liep dicht genoeg bij ze om een van de twee te horen zeggen: ,,Ik wil jou graag naakt zien, maar ik wil ook graag de band Wilco zien.” Mijn hart brak. Wat een onmogelijk dilemma. -
PREMIUMcolumn
Vragen naar een kinderwens onbeleefd? Nee, nee, nee!
Niemand vraagt of ik kinderen wil. Ze vragen of je een beetje kunt leven van de muziek, of je al bent begonnen aan je tweede boek, of het eerste iets heeft opgeleverd - sowieso altijd opvallend veel financiële vragen -, of je nog steeds in dat ene pand met al die mensen woont en hoe het nou zit met je relatie. Maar vragen naar kinderen? Nee, dat is onbeleefd. -
column
Triest om iemand anders nodig te hebben om een boom te kunnen zien, maar godzijdank kan het weer
Na mijn laatste optreden sprak ik met een jongen die zichzelf een filosoof noemde. Hij vond dat ik in mijn teksten te veel op mezelf gefocust was en dat het me goed zou doen mijn blik op de buitenwereld te richten.
-
PREMIUMColumn
De jongen die me ontmaagde, heeft een boek over me geschreven
De jongen die me ontmaagde, heeft een boek over me geschreven. Hij is niet de eerste. Ja, wel met wie ik sliep, maar niet die een boek over me schreef. Die boeken bestaan niet omdat ik zo’n interessant persoon ben om over te schrijven, maar doordat ik van jongs af aan in liefdesavonturen met schrijvers belandde. -
PREMIUMColumn Loes Wijnhoven
Een leven zonder vaste relatie, koophuis en overzichtelijk beroep als maatstaf: je reinste burn-out-preventie
Mijn 19-jarige zangleerling zei tegen mij: ,,Ik heb mijn leven totaal niet op orde en het benauwt me om te zien dat anderen dat wel hebben.” Mijn meelevende blik veranderde in een grijns toen ze toevoegde: ,,Zoals jij.” -
PREMIUMColumn Loes Wijnhoven
Al het goede lijkt altijd zo ongelegen te komen
Structuur, dacht ik, valt af te dwingen. Alles, dacht ik, valt af te dwingen. Als je een bepaalde routine maar lang genoeg volhoudt, wordt het vanzelf een comfortabel onderdeel van je leven. Zoiets.
Meest gelezen
-
PREMIUMColumn
‘En nu eet ik dat ei op dat net uit de kont van de kip kwam, best smerig’
-
PREMIUMColumn
Ik stak als enige mijn hand op toen de meester vroeg: wie weet zeker dat-ie onderduikers in huis zou nemen?
-
PREMIUMColumn
Laat die smartphone thuis, ga naar buiten en wees gewoon eens áárdig
-
PREMIUMColumn
Het antwoord op de vraag: ‘Zie je niets aan me?’
-
PREMIUMCOLUMN ONTSTANE SITUATIES
BBB moet de kans krijgen om te slagen. Óf te mislukken
Meest gedeeld
-
PREMIUMColumn
‘En nu eet ik dat ei op dat net uit de kont van de kip kwam, best smerig’
-
PREMIUMColumn
Ik stak als enige mijn hand op toen de meester vroeg: wie weet zeker dat-ie onderduikers in huis zou nemen?
-
PREMIUM
Den Haag heeft een grote opdracht, maar ook Caroline van der Plas lost dit niet alleen op
-
PREMIUMCOLUMN ONTSTANE SITUATIES
BBB moet de kans krijgen om te slagen. Óf te mislukken
-
PREMIUMcolumn
Ik adviseer stukjes als deze te beginnen bij de eerste zin. Dan de volgende
