De zangeres neemt samen met de violist de solo's voor haar rekening in het laatstgenoemde, Duitstalige werk. Bernard Haitink dirigeert de versie uit 1968, opgedragen aan het echtpaar Schneiderhan-Seefried. Een heuse wereldpremière! Jammer dat Audite de tekst niet heeft afgedrukt. Martin gebruikt immers niet de complete dichtregels uit de Bijbel.

Een jaar later zou dit Magnificat in gewijzigde vorm voor het eerst in Rotterdam tot klinken komen, als tweede deel van het Maria-Triptygon. Wederom met de Weense violist en zijn vrouw.

De sopraan opent met declamatorische inzetten en trekt meteen alle aandacht. Wat een krachtige, expressieve stem. In de loop van het Magnificat biedt haar strijkende echtgenoot steeds meer tegenwicht.

Heel inspirerend zoals de muziek de tekst op de voet volgt. Zeker wanneer de sfeer een krachtige dreiging uitstraalt. Ik ging bij deze uitvoering onder leiding van Haitink in ieder geval voor de bijl. Indrukwekkend stuk, deze 'lofzang van Maria' van de Zwitser Martin. Onbegrijpelijk dat we een halve eeuw op een geluidsdrager met de wereldpremière hebben moeten wachten.

Wie Henze's Eerste vioolconcert uit 1947 speelt, moet van goeden huize komen. De modernistische componist stelt aan de solist de hoogste eisen. Vooral in technisch opzicht. Maar Wolfgang Schneiderhan staat zijn mannetje, prima begeleid door maestro Ferdinand Leitner en het vol overgave spelende Schweizerisches Festspielorchester. Het publiek in Luzern reageert niet voor niets met een daverend applaus.

Het schijfje opent zoals gezegd met een zangerige uitvoering van het Mozartconcert. Schneiderhans lyrische spel klinkt best actueel. Alleen die romantische glijtoontjes zijn inmiddels uit de mode geraakt. Nog een minpuntje: de opname is wat aan de scherpe kant.

Een belevenis trouwens om Hindemith zich hier zo gedreven en consciëntieus om de orkestbegeleiding te horen bekommeren. Fijne tempi ook, precies zoals we ze na 65 jaar nog steeds graag horen.